bugün

Az önce başıma gelen üzücü hadise. Üzerinden yıllar geçmiş ve yazılanların yalan olduklarını ben daha yeni anlıyorum.

En sevindirici yanı lisede yaptığım şaklabanlıkları hatırlatmış olması. Sınıfımdaki arkadaşlarıma sinirlendiğim zaman "senin babanın düşmanını s.keyim" veya "seni karnından işetirim ha" dediğim zamanları hatırladım, bir zamanlar maçlarda atkı ile yüzünü sarıp sahada bir o yana bir bu yana koşan onikibinyuzelliyedi'yi hatırladım bir an.

Düşündürücü yanı ise; hiç ayrılmayalım hep görüşelim diyen insanlarla yıllardır görüşmediğimizi gördüm. Evimle okuduğu üniversite karşılıklı olan bir tanesinin yüzünü 4 sene boyunca görmedim. Başka bir tanesi yolda görse tanımamazlıktan geliyor. Çoğundan kopmuşuz, liseye dair bir yıllıktan başkası kalmamış.

En üzüldüğüm şey ise o zamanlar platoniğim olan kişinin yazdıklarıydı. Okuyunca boğazım düğümlendi, o zamanlar ne düşünmüştüm acaba, tamamen unutmuşum.
Hic merakim yoktu gecmisten anı birakmaya
hala da yok
gemis gitmis
hatirlayip ozlemeye veya can sıkmaya gerek yok.