yüzde yastık iziyle sokakta bilinçsizce dolaşmak

bir nevi karizmadır üstadım, karizmadır.

biz insanlar, eğer çalışıyor isek, hiçbir zaman tam manası ile uykuya doyamayız, ölürken de uykuya hasret gideriz. otokontrol mekanizmamız da türk malı olduğu için her daim bozuktur ve bizi belli bir düzene sokamaz.

böyle aksaklıkların olduğu bir hayatta, dış görünüş olarak yüzde yüz normali sağlamak, neredeyse imkansızdır. muhakkak bir tarafımız fauldür.

kimisi fermuarını açık unutur,
kimisinin saçı başı birbirine girmiştir.
kimisin de yüzünde kalpli yastık izi vardır.

bu hadise o kadar normal görülür ki, yüzünde yastık izi olmayan insanlar ayıplanır: ''bak bak şunun yüzünde yastık izi yok. kesin çalışmıyordur tembel. izi gidene kadar evde sürtmüştür. oh ne ala memleket.'' diye kişinin arkasından gıybet edilir.

böyle sırlı olayların yaşandığı şu memlekette, yüzde yastık iziyle sokaklarda bilinçsizce dolaşmak, kişinin az uyuduğunu, çalışıyor olduğunu gösterir ki bundan daha iyi bir karizma çeşiti yok denecek kadar azdır.

aslında yüzde oluşan şu saçma salak izin de farklı versiyonları çıkarılmalı. yüzünüzde: ''çalışıyom ben ya'' diye iz kalsa daha iyi olmaz mı?

olur üstadım olur.