yonca evcimik'in sarkilariyla buyumek

90 larda çocuk olan hemen hemen her kız çocuğunun karşılaştığı durumdur. abone, sallan yuvarlan, bandıra bandıra şarkılarını dinleyerek büyür bu kızlar. abone dansıyla dans hayatlarına başlarlar. * yonca evcimik gibi saçma sapan, rengarenk giyinirler.
dans zevkleri yoncimik iken kitap zevkleri de bir genç kızın gizli defteri 'yle başlayan ipek ongun'un meşhur serisidir.

büyüyüp de ben naapmışım demekle sonuçlanan eylem. *

8.15 vapuru ah ah eski günler..

(bkz: aha bu benim)
(bkz: küçükken salak olduğunu büyüyünce anlamak)

kendilerini prenses zanneden bir genç kız kitlesi yaratmıştır vakti zamanında ve kendini prenses zanneden her kız gibi pek çok çirkin kurbağa öpmüşlerdir...

hiperaktivitenin yegane sebeplerindendir...

bilhassa aboneyim abone dedirten durumdur.

bana hep abone dansı yapan küçük gıcık kızları hatırlatır bu dönem.
tam "aboneyim abone, biletleri cebimde" derken ellerini pantolonlarının arka cebine vuran küçük, gıcık, sevimsiz kızlar.
ama allahın sopası yok. şimdi o kızların peşinden koşuyor, ellerini tutuyor, romantizm yapıyorum. ahh... ahh...

bakıyorsun, kız müthiş. havası, cakası yerinde. karizmatik. su gibi, güneş gibi. hiç yoncimik dansı yapmış gibi durmuyor, aksine öyle bir takılıyorki yoncimikten iğreniyor sanıyorum.
kızımızla bir gece dışarı çıkıyoruz. müzik süper. ritmler kıpır kıpır ediyor insanı. kız güzel de dans ediyor, o tavırlar, bakışlar... eritiyor, eritiyor. derken elleri arka cebine gidiyor ve bir anda müziği duymuyor kulaklarım. gözlerim kararıyor...

Ve her tanıştığım kızda aklıma geliyor bunlar. Biliyorum ki o da lanetlenmiş, o da o garip dansı yapmış. nerden çıktın yoncimik, nerden zehirledin kızlarımızı. neden allahım neden?

not1: yazıda geçen kızların herbirinden çokça özür diliyorum. sövmek değil niyetim, sadece sitem. ama yapamıyorum, üzgünüm.

not2: küçüklüğünde abone dansı yapmadığını ispatlayabilecek kızlar aranıyor. bulursam, dizlerine kapanırım. ömrümü adarım. herkesten çok severim.

geçmişi unutmak o anlar yokmuş gibi davranmaya insanı yönelten eylem. şimdilerde dans yarışmalarının jüriliğini de yapan ve aynı zamanda dans okulu sahibi bir kişiden bahsederken bunları düşünmek ne acı.

Su an artik hicbir seye abone olmak istemeyisimin nedenlerinden biridir...

(bkz: okayi yamaşika kombamba kombamba)
(bkz: 90 larda çocuk olmak)

90 çocuklarının psikolojisinin bozuk olmasını açıklayacak durum.

hala o şarkılar çıktığında söyşemeye başlanılan durumdur. eski yonca evcimik şarkıları nasıl olur bilinmez insanın kafasının bir yerinde durur ve duyunca ortaya çıkar, söylemeye başlarsınız. nasıl olduğunu anyamazsınız çünkü o sizin bilinç altınız da uyuyan bir şeydir. bıdıbıdıbıdıbıdbdıdbdıdbdıdıdbdıdddı diye söylemeye başlarsın.