yolda yürürken hayal kurmak

hayali senaryolar üretiyorum. çok zevkli oluyor. mesafe 7 km ise ve hayal kaliteli ise bir çırpıda yol bitiyor.

gençken yapılandır. ama büyüyüp arabalanınca kesik kesik yapılan olmuştur. uzun süreli olursa mutlaka bir kazaya sebebiyet verir. yürümek insanın özüne yolculuğudur. yalnızsındır. neredeyse tüm algıların açıktır. nefes alıyorsun, görüyorsun. ayakların ne yapacağını biliyor. beyin bu boşluğu doldurmak için çevrede görmüş olduğun canlı ve eşyalardan yeni hikayeler üretmeye başlar. mutlu olmaya programlanmış bir yapımız olduğundan genellikle ulaşamayacağımız hayaller kurulur.

Yolda yürürken dudakları kendi kendine sağa dogru kıvrılan, tebessüm eden bir adet 'hala avcumda olmalı yildiLar' görürseniz bilin ki kendi kendine hayal kuruyor ve kurduğu hayale gülüyordur.

Bu yine iyi hallerim çocukken dudaklarım da kıpır kıpır yapıyordu. Hayalimdeki Hüseyin'i konuşturuyordum:d

Neyse onu astigim için mutluyum. Ama çok uzun yolları hayal kurarak asabildigim için daha mutluyum.

Siz yol boyunca bir insanin, onunla var olmanın yaşamanın bir ömür geçirmenin hayalini kurup kurup yolun sonunda kavuşup direkt saçlarına gömülmeyi nereden bileceksiniz.

hatta hava yağmurluysa ne güzeldir... ama benim yaptığım genellikle şu:
1-) bir çöp konteyneri görülür.
2-) 7 saniye içinde bu çöp konteynerine varamazsam cümle alem beni ...
3-) varılamayacağı anlaşılınca koşulur. (sanki yetişemeyince olacaksa...)