yol kenarindaki tumuluse fatiha okumak

allah rahmet eylesin demenin başka bir yoludur.

bilenler bilir, ankara emek ankaray istasyonunun otoban çıkışında bir tepe vardır. bir sabah arkadaşlardan biri o gece gördüğü rüyayı anlattı. istasyonun yanındaki bu tepenin üstünden sanki binlerce yıl öncesine aitmiş gibi giyimli bir kabilenin üyeleri sırayla atlıyor. bizimki kabileden bir kadına neden atladıklarını soruyor, kadında burası bizim ebedi istirahatgahımız diye cevap veriyor. sonraki gce bize kalmaya geldi bu arkadaşım, arkeolog olan eniştem de biz de bu sırada.. ben ablama anlatırken bu bizi hayretle dinledi ve orsının tümülüs olduğundan haberiniz yok mu sizin dedi. sonra bizim arkadaşlar burda içmeye karar verdi. bende meraktan neler olacak diye takıldım peşlerine. yaptık alışverişimizi, biralar çerezler falan, 5 kişi gittik buraya, ama benim içim rahat değil, arkadaşlara söyledim de dönüşte bi fatiha okuyalım diye ulan içkili ağzımızla çarpılalım mı diye bağırdılar bana. nitekim kimse beni durduramadı.