yo la tengo

1984 yılında new jersey'de kurulmuş indie rock projesi.

bazı albümler:
-painful
-electr o pura
-i can hear the heart beating as one
-and then nothing turned itself inside...
-i am not afraid of you and i will beat your ass
-fade

1984'ten beri müzik yapan amerikalı grup. belki aynı zamanların müzisyenleri gibi, mesela bir nirvana gibi ün kazanamadılar ancak bu şöhret eksikliği onları doksanların önemli grupları arasına sokmaktan ve diğer gruplara ilham vermekten alıkoymadı. yaptıkları müzik indie-rock sınıfına dahil edilse de şarkıları bu sınıftan daha geniş bir alana yayılıyor iddiasındayım.

grup üç kişiden oluşuyor; ira kaplan, georgia hubley ve james mcnew. genel olarak grubun gitaristliğini ve vokalistliğini de üstlenen ira kaplan'ın yazdığı şarkılar karısı georgia hubley tarafından yapılan vokaller ile can buluyor.
şimdiye kadar on bir albüm çıkaran grup on ikinciyi bir yol filmi olan old joy ve shortbus gibi filmler için yaptıkları müziklerden oluşturdular.

4 dakikada olsa içinizin huzur dolmasını istiyorsanız today is the day i bir dinlemelisiniz demektir.

green arrow parçaları pek bi hislidir.

Son albümleri I Am Not Afraid of You and I Will Beat Your Ass i yayınlayan grup. Diskografilerindeki kanımca en başarılı albüm ""And Then Nothing Turned Itself Inside-Out" dur. 2002 ve 2003 albümlerinde pek kesmemişlerdi. Eleştirmenler bu grubu çok tutar, sever. Bunun nedeni müziği çok iyi bilmeleri ve ustalıkla kullanmaları. Son albüme gelirsek ilk dinleyişte yine kalite hemen kendini belli ediyor. "Pass the Hatchet" ile cok uzun ve enstrümental bir girişgah yaptıktan sonra, asıl olayımıza giriyoruz. "Beanbag Chair" ve "I Feel Like Home" eski bildiğimiz yo la tengo yu bizlere sunmaya başlıyo. "Mr.Though" da biraz soul a uzanıyoruz. Albümün 5. parçası "Black Flowers" da biraz duruyoruz. Çünkü çok naif ve içe dokunan bir parça. Vokal ve piyano uyumu inanılmaz iyi. Yo La Tengo bir klasik daha yapmış.Bravo! Şöyle bir silkinip "The Race is on Again" e geçiyoruz. Bu şarkıda da kaldığımız yerde kalıyoruz. Mükemmel bir düet, çok tatlı bir parça. Güzel bir melodi bulmuşlar. "Sometimes I Dont Get You" albümün ortalarında ışıldıyor. Mükemmel vokal kaydı. Sarsıcı. "I Should've Known Better" ve "Ronnie" ile garaj rock yetmelerine şöyle bir selam çakmışlar. "Tonight" ise bir caz şarkısı edasıyla başlıyor ve sizi kocaman düşlere götürüyor. Evet sarsmıyor fazla huzur veriyor, sevme isteği veriyor. Albümün bu aşamasına kadar The Velvet Underground naifliğini yoğun bir şekilde hissetmiştik. Son iki parçada Sonic Youth devreye giriyor..Herşey her şey çok güzel bu albümde. Bu sene dinlediğim en kaliteli çalışmalardan biri. Ama çok iyi bir indie müzik kulağı gerektirdiğine şüphe yok.

ispanyolca "ona sahibim" anlamındadır. Ancak argo anlamı başkadır * Amerikalı bir gruptur. üç kişiden oluşur. Dingin, huzurlu ve farklı müzik yapmaktadırlar.