bugün

bir an önce kırmızı ışığa yakalanmamak için tedbirli davranan insandır.
itiraf ediyorum o nadide insan benim.
kırmızı ışık yandığında yol tamamen boş olmasına rağmen hareket etmeyen aracın sahibidir de.
yolun ortasında yanar bazen de o yeşil. beyin kıvrımlarıyla salıncak yaptıklarım niye bana denk getiriyorlar sürekli bunu anlamıyorum.
ankara'da yaşayan insan olabilir. aynı anda yanan trafik ışıklarımız olsun, sabırsız ego şoförlerimiz olsun adeta gerilim filmi tadında yaşıyoruz çünkü.
kendisine tanınan bu hakkın, hem gerçek hem de mecaz anlamda geri zekalı, trafik magandası bir idiot tarafından ezilmesinden korkan insandır.
sürücülerin trafik eğitim kurslarında aldıkları eğitimin ve bu sürücülerin trafikteki ruh hallerinin ne düzeyde olduğunun bilincinde olan insandır. ve kesinlikle türk vatandaşıdır.
acelesi vardır, bir yerlere yetişmeye çalışıyordur.
ayyaşin birine denk gelmek istemiyordur. durakta beklerken bile her an birinin duraga dalacagi korkusuyla yasayan bir millet olduk biz.
nadir insanlardan bir tanesidir.
3 durumdan birini yaşayan insan;

-yeşil ışığın sonlarına doğru yaklaşan insan
-trafikten korkan insan
-acelesi olan insan
gayet normal insan olabilir. önce yeşil yanan şeyin ne olduğuna bakmak lazım. ışık mı? elma mı? armut mu? meşale mi? ama "karşıdan karşıya demiştim ordan anlaşılması lazımdı" deme ağzının üstüne terliği yemezsin. tamam gel lan bir şey yapmıycam.
Yolun yarısında ışığa yakalanmış insandır.
Daha dün başıma geldi amk. Konya'da, aladdin tramvay durağında indim. Kırmızı yanıyordu. Sarıyı görmedim. üç kişi yolu yarıladık yeşil yandı amk. Lan dedik ileri mi gitsek geri mi dönsek. iki kişi geri gitti ben ileri gittim. Koşarkende "abooov gaç la gaç araba geliii" diye sesler çıkaranlar vardı tabi.
(bkz: burası türkiye)

yaya geçidinden geçen yaya gördü mü daha da hızlanan şöförlerin olduğu ülkede normal değil mi?
kırmızı ışığın "hazırlan" olarak alındığı bir ülkede doğruyu yapan, yaşamını düşünen insandır.