yere çöp atan ibnelere kaba kuvvet kullanmak

günümüzde çoğu vatandaşın hiç düşünmeden, ''emaaaan ne olacak sanki'' deyip elindeki çöpü sokaklara atarak, çevreye zarar vermesi sonucu karşılığında, diğer bilgili ve çevreye karşı duyarlı vatandaşlardan gördüğü davranış biçimidir.
günlerden pazartesi yani bugün, önceki akşam geç yatmış olmamdan mütevellit sabaha son derece agresif ve saldırgan olarak uyanmıştım. bunun üzerine gelen metrobüs kuyruğu, sıkışıklığı, ter kokusu, ağız kokusu çok özür dilerim birde osuruk kokusu birleşince o eksantrik metrobüs kokusuyla beraber iş yerime doğru gidiyordum. metrobüsten inip, iş yerine doğru ilerlerken yürüme yolumda dikkatimi bir şey çekti. öyle ki dikkat çekilmeyecek gibi de değildi. 2 tane tahminen 18-20 yaşlarında sakallı, esmer, böyle bol pantolonlu, dar tişörtlü tipine tip demeyeceğiniz, apaçi diye tabir ettiğimiz sokak züppeleri. yüksek seste kahkaha atarak, sallana sallana yürüyordu. tabi buraya kadar hiç bir şey yok. çünkü özgür bir ülkede insanların davranış biçimleri eleştirilemez. tabi ki başkasını rahatsız etmediği müddetçe. her neyse konumuz insan hakları değil bu ibneler. az daha ilerlediğimizde etrafa rahatsız edici gözlerle bakıp çevredekilere laf atmalar falan gene özür dileyerek sikimsonik hareketler falan yapıyorlardı. bardağı taşıran son nokta ise hassas olduğum bir nokta oldu. yolda devam ederken manavın tezgahından aldıkları gazeteyi buruşturup yırtım sanki hansel ve gratel hikayesindeki gibi yola teker teker bırakıp devam ediyorlardı. sinirlerim iyice zıplamış, kendimi onlara saldırmamak için zor tutuyordum. '' ulan yoky siktir et olum bak uğraşma sabah sabah bela alma başına'' dedim. gene kendimi biraz sakinleştirmiştim ki bir anda havaya attıkları buruşuk gazete topu kafama isabet etti. o anda kırmızı gösterilmiş boğa gibi bir atakla ikisininde boynuna arkadan asıldım ve ileri doğru ittim. arkalarına dönüp,

+ noooaaaooluyoooooo ulaaaaan !

dediler.

- sikerim sizin yapacağınız işi adam akıllı yürüyün. az insan olun.

dedim.

o sırada orada ki vatandaşlar hemen olayı sakinleştirmeye kalkışınca klasik hareketlere başladılar. '' tutmayın lan, bırakın lan, gel lan buraya'' gibisinden bağırıp ortalığı galeyana getirmeye çalıştılar. işin komik yani birini yaşlı bir teyze tutuyordu. ah be teyzecim senin gücün ne ki onu tutabileceksin belli ki korkak ibne 40 yıllık tiyatrocu gibi rol yapıyor. ben gene bir anlık öfkeme yenik düşmemek için sakin olup, yerden kafama çarpan gazete topunu alıp. onlara doğru yöneldim. hemen önüme birisi geçip yapma evladım bak sabah sabah gerek yok böyle şeylere deyip beni vazgeçirmeye çalıştı. o kadar masumane söyledi ki içim bir anda heidi gibi olmuştu. heidi ne alakaysa artık. * ardından diğer çevre düşmanı ibneleri oradan uzaklaştırdılar. giderlerken de seninle görüşeceğiz şeklinde bağırıp, gene rol yapmaya devam ettiler. böylece bir gün daha 2 tane ibneye insanlık dersi verdiğim için mutlu bir şekilde yoluma devam ettim. hemde ücretsiz verdiğim için sevap bile kazanmış olabilirim. ama şundan eminim ki bir daha ki sefere yere çöp atmak istediklerinde veya atmaya kalkıştıklarında tedirgin olacaklar. çünkü halkın onlara tepki vereceğinden korkacaklar benim bugün yaptığım gibi. tek başıma dünyayı değiştiremem ancak hiç bir şey yapmadan da duramam. çevremizi koruyalım.