yeni öğrenilen hikayeyi hemen anlatma isteği

genelde küçük çocukların yaptığı şirinliktir.
ağaçta bi tane karga varmış ağzında da peynir varmış diye devam ederler. yeterki öğrenmeye dursunlar.

tez canlılıktır. uygun zamanda anlatılmazsa adamı bitirir bu istek.

- abi yağmur yağıyor, şemsiyeni unutma.

+ hehehe. bu şeye benzedi ya. şimdi bi adam varmış, elinde taşla bekliyormuş, arkadaşı "hayırdır ne bekliyorsun" diye sormuş, adam da "ben buraya şeftali çekirdeği ektim, çekirdek filizlenecek, boy verecek, büyüyecek, ağaç olacak, dalları uzayacak, meyve verecek, sonra o şeftalilere kuş dadanacak, ben de o kuşu bekliyorum işte, bu taşla o kuşu vuracağım!" demiş. heheheh

- abi ama ne alaka ya?

+ tamam şunu dinle, sen bana ördek dedin. ehehe.

- ne?!

+ yağmur yağıyor dedin, her tarafı su basacak, sel olacak, sen de ördek gibi yüzeceksin demek istedin bana. bu nasıl? tam oturdu bence. evet.

- ...

+ ama yağmur yağıyor, bulut var. buluttan nem kapmak. olmadı mı?

olmadı kardeş. olmadı. gözünü seveyim, gel sen öğrendiğin anda anlat. doğru anı kollama. direkt anlat. ben seni öyle daha çok seviyorum. diğerini beceremiyorsun çünkü...

not: ben de bu vesileyle yeni öğrendiğim iki ibretlik öyküyü anlatmış oldum. imkan bulamıyorsan, yaratacaksın! olduğu kadar artık. *