yeni ufuklara yelken açmak

Yeni ilişkilere doğru yol almaktır.

Mazi kalbimde yaradır...

aklıma hep şunu getirendir: https://www.sinemalar.com/film/1590/uzak-ufuklar

hayatında bembeyaz bir sayfa açmanın amca oğludur.

genellikle yediğin bir darbeden sonra kullanılan bir cümledir ve genellikle hiç bir yere yelken açılmaz olduğun yerin de altına gidilir.

güzel bir klişe.

bir umuttur. o günün geleceği zamanı düşünerek her olumsuzluğa direnme nedenidir. fakat sonrası hiç düşünülmez. o yeni ufukların, yeni başlangıçların güzel günler getireceği ne malum ?

heyecanı geri kazanmak ve hayata devam etmek için zaman zaman yapılması şart olandır.

hayatın monotonluğundan sıkılmış, renklendirmek isteyen insanların yapması gereken harekettir. tek gereken cesaret.

Duygular evrenseldir. Ancak değişim cesaret ve mücadele gerektirir.

yeni hayallerle beraber, hayatın yeni gerçekleriyle yüzleşmek adına, yeni başlangıçlar yapmaya karar vermektir. evet, tanımda da geçtiği gibi her şeye yeniden başlamak; önce "sil" tuşuna basıp geçmişte yaşanılan tüm olumsuzlukları silmek, ardından "başlat" tuşuna basarak zamanın çarkına bir kez daha dahil olmak.

insanlar nedense geçmişte yaşadıkları bütün olumsuzluklardan kurtulmak adına her şeyi unutmak isterler. çünkü bütün o olumsuzlukların kendilerini köhneleştirdiğini, mutsuz ve karamsar kıldığını düşünürler. her defasında yeniden başlamaya karar verirler. yeni bir hayatın hayalini kurarlar ve "şimdi tam sırası" diyerek her şeye yeniden başlamaya karar verirler. sadece karar verirler diyorum çünkü geçmişi tamamen silip yeni bir hayata sahip olmak o kadar da kolay değildir. insanların yenilenmeye elbette ihtiyaçları vardır ancak bu geçmişi tamamen silerek değil, bir merdiven misali zor basamakları tırmanıp en zirveye, hayal edilen, ulaşılmak istenen yaşam tarzına varmaktır.

şebnem ferah'ın bir şarkısı vardı: "sil baştan başlamak gerek bazen." diye, evet belki bir yerde doğru bir önerme ama bizi asıl biz yapan şeyler silip de atamadığımız şeylerdir. hayatımız bir bütün halinde anlamlıdır. insanı insan yapan hatalarından çıkardığı paydır, yaşadığı deneyimdir. bütün olumsuzlukları kesip attığınızı düşünün, misal; sevdiğiniz kişiden ayrıldınız. hayat sanki bir ızdırap. nefes almak bile zor. aman allahım ölmek istiyorum. diye düşünürsünüz. sonra; bu hayat bana bahşedilmiş. onun nasıl bir hayatı varsa benim de bir hayatım var ve bu yaşadığım hayat çok güzel. her şeye yeniden başlayacağım. bütün o üzüldüğüm anları, yalnız kaldığım ve ağladığım zamanları sileceğim. onun suretini unutacağım. belki de yeni birilerini tanımalıyım. diye düşünürsünüz. öyle değil mi? işte o zaman yeni ufuklara yelken açtığınıza inanan siz, aslında geçmişinizde sizi üzen olayları silip attığınızı zannederken; geçmişinizi unutmaya çalıştığınızın farkında bile olmazsınız. aradan üç gün de geçse, yirmi yıl da geçse, elli yıl da geçse siz hala geçmişte yaptıklarınızla baş etmektesinizdir.

yani diyeceğim o ki, yeni başlangıçlar yapmak için attığımız her bir adım geçmişimizden bir parça dahi olsa izler taşır. her şeyi unutmak, bir kenara atmak imkansızdır. insanoğlu mutlaka yaptıkları ile yüzleşir ki inanın hayatı anlamlı kılan da budur. önümüze çıkan her yeni şeyi doğru ve yanlışlarıyla yaşamak ve yaşanılan her bir şeyi kabul etmek insanı insan yapan asıl değerlerdendir. evet önümüzde yeni ufuklar, yeni fırsatlar, yeni günler, yeni sabahlar, yeni akşamlar, yeni insanlar, yeni mutluluklar, yeni üzüntüler...vs. kısacası yaşanacak yeni bir hayat var ve bu hayat bizim, bize verilen bu gücü, bu sevinci yaşamak yine bize düşer, başkasına değil.

slm

bi çeşit kendini avutma cümlesidir:bitti,artık daha iyiyim,unutabilirim,daha önce de yapmıştım ...

hüsranla sonuçlanacağını bile bile yapılmaya çalışılır.

(bkz: tebdil-i mekan)
(bkz: tebdil-i kiyafet)
(bkz: tebdil-i sevgili)

hepsinde külliyen fayda vardır.

sezen abla`nin tebdil-i mekan diye bi sarkisi vardir. dinleyin sonra devam edin okumaya.
(bkz: tebdil-i mekan)
demek ki neymis efenim, yeni ufuklara yelken acmak yeni yerlere gitmekle alakali bi sey degil. insanin icinde olan bir sey...
hayir, simdi bazen ben de diyorum kendi kendime: 'boyle konusuyoruz ama ben her aksam eve donerken kosede toplanmis sigara icen liselileri gorurken nasil hayatimi degistireyim? ya da, ne biliim sokagin kosesini dondugumde yine ayni coplugu gorecegimi bilerek nasil ben yeni ufuklardan bahsedeyim?' ama oyle degilmis tabi... yeni yerlere gittiginizde cok acikca gorur insan bunu. evet, her sey degismistir. ama bi sey olmamaktadir, sanki hic bir sey degismemis gibidir. degismeyen ben'imdir. evet, sembolik olarak bi onemi vardir, defterin yapragini cevirip, bembeyaz bir sayfa acmis olmanin... ama bu konunun, yonun, degisecegi manasina gelmez ille de.
oyleyse yeni bi sayfa acmak lazimdir, ama yeni seyler yazacak kuvvetiniz de olmalidir o sirada.

eskiye dair temizliğin ancak çok sıkı yapılması halinde hayat bulabilen aktivite

biten geride bırakılan kişi nesne olayın ardından (muhtemelen bu bitmiş bit hayattır) yenisini elde etmeye yonelik niyetin belirtilmesidir.