yeni nesil anne babalar

çocukların eline oyalanması için telefon tablet verirler.

hafiften kurulduğum insanlar. her şeyin abartısı mübah felsefesine tabi insanlardır; ki benim çevremde mi hepsi anlamadığım iş. sürekli çocuğunu övüp, çocuk üzerinden kendini kıymetli görme olayını hiç anlayamadım. çocuk yapınca dünyanın en matah işini yapmış gibi davranan insanlar doldu etraf. yahu tamam sen seviyorsun da bana neden sevdirmeye çalışıyorsun, çevrendekiler senin çocuğunu neden sevip övmek mıçmıçlamak zorunda?
bırak sosyal medyayı, galerim bile sevimsiz bebelerle doldu bunlar yüzünden. bebeğini eşarbıyla harf yapıp 'aşk' yazan mı ararsın, dünyada tek çocuğu bu yapmış gibi davranan mı ararsın, yaşamayan anlamaz herkes yapmalıcılar mı ararsın. sürekli ararsın dedim başım ağrıdı, ne biçim cümle.

bir de evlenirken ve ürerken "en kısa zamanda darısı sana cnm"lar havada uçuyor. abicim benim yüzyıllardır çocuk yapamamış da hasret çekiyor gibi bir tipim mi var? karşındaki belki evlenmeyecek, belki çocuktan da nefret ediyor veya yumurtalıklarını aldıracak, çocuk gibi bir gayesi yok o insanın.
her neyse mevzuya dönecek olursak bizi hiç enterese etmez ponçiklerdir kendileri görüldüğü üzere.

hepsi değil ama birçoğu sanki çocuğu kendileri yapmamış gibi hiç ilgilenmeden kendi kendine büyüsün istiyorlar gibi. gelişim düzeyini sosyal medyaya baktırarak büyütmek, android duygusuz bir çocuk yetişecek gibi geliyor. çok şükür ki eğitim var diyemiyorum. öğretmenler de vazgeçmiş gibi sanki.

Orospu çocukluğunun adını yaramazlık hiperaktiflik koyan anne babalardir

Ben marketten çikolata cips çalıp annesi tarafından abisi bu çocuk çok hiperaktif yerinde duramıyor diye savunani bile gördum.

Çocuk dünyayi havaya uçarsa anası bırakın birşey olmaz o daha çocuk diyecek ebeveynler var.

Genellememekle beraber birçoğu kendi rahatlıklarını düşünüp çocukları berbat bir şekilde yetiştiriyor.
Kendi kafalarını kaldırmadıkları o akıllı telefonlardan birer tane de çocuklarına verip çocuktan başarı, sosyal ilişki,özgüven bekliyorlar. Ne yazık ki..

(img:#2015857)

Kafaları hallaç pamuğuna çevrilmiş ebeveynlerdir.

Özgüvenli yetiştirmek adına, kural, kaide koymayan, her daim pohpohlama gereği hisseden, ceza ve ödül kavramından bihaber insanlardır.
Çocuğumla arkadaş olmalıyım zırvası yüzünden, çocuk tarafından ciddiye alınmayan, saygı duyulmayan, fikirleri önemsenmeyen, sözleri dinlenmeyen, tabiri caizse, bostan korkuluğu kıvamına gelmişlerdir.
Bunun sebebi, bir takım şuursuz ve kantarın topuzunu kaçırmış psikolog ve pedogogların talimatlarıdır, lamı cimi yok!

Çocuğunuzla arkadaş olamazsınız, olmamalısınız, siz anne ve babasınız, sevgi ve bağlılıkla onu her daim koruyan, kollayan, eğriyi, doğruyu öğretme sorumluluğu olan, sağlam duruş sergilemesi gereken insanlarsınız, berkecan ya da pelinsu değilsiniz!