bugün

ülkemizde özellikle kız çocuklarına koyulan isimlerde sonunun -ye ile bitmesidir. genelliklede erkek isimlerinin sonuna koyularak kullanılır. bu önermeden yola çıkacak olursak erkek isimlerinin sonuna -ye eki konulunca kız ismimi olurdur yoksa ben çalışmaktan sulanan beynimle saçmalamaya mı başladım ya da neden bu kadar bilinen bir şeyi çok büyük bi bok bulmuşum gibi ifşa ediyorum bilemiyorum...

(bkz: zeki) (bkz: zekiye)
(bkz: fikri) (bkz: fikriye)
(bkz: hüsnü) (bkz: hüsniye)
(bkz: lütfü) (bkz: lütfiye)
(bkz: necmi) (bkz: necmiye)
(bkz: fahri) (bkz: fahriye)
(bkz: naci) (bkz: naciye)
türkiye'de ataerkilliğin geldiği son nokta.
ali-aliye de bunlara örnek gösterilebilir.
(bkz: zall)
(bkz: zalliye)
erkek isminde yumuşama yaratarak kendine yer edinen ek'tir. kadın ismine dönüştürür.

adı geçen yumuşama "hüsnü -- hüsniye" örneğinde rahatça görülebilir. tdk *
(bkz: ataerkil kökenli kadın isimleri)
kızlarda erkeklere verme sorunu olduğundan dolayı alakasız da olsa;
(bkz: veresiye)
(bkz: oh ye teyze)

(bkz: oh ye hanım)
milliyetçi olanı

(bkz: türkiye teyze)
(bkz: hayri) (bkz: hayriye)
(bkz: bahri) (bkz: bahriye)
(bkz: biberiye)
ilk çocuğunun erkek olmasını isteyip ona göre değişime uğrayabilecek isim düşünen bazı ailelerin karar verdikleri isimlerden vazgeçmemeleri sonucu isme ye eki getirmeleri.
murat-muradiye
(bkz: abiye)
dede ismi konulmasının şart olduğu ülkemizde doğacak çocuğun kız olması sebebiyle ortaya çıkmış erkek isminden türemiş isimdir.
ati - atiye

(bkz: neden olmadı nan)
beşik kertmesinin kültürümüzdeki yerini perçinleyen isim türüdür. yani insanlar yeni doğan kız çocuklarını var olan bir yakınının erkek çocuğuna yakıştırır ve onun ismiyle uyumlu bir isimle çağırmaya başlarlar. bu böyle sürüp gitmiş ki bu tür isimler günümüze kadar gelmiştir.
(bkz: duyun-u umumiye)

(bkz: oha)
(bkz: safiye) *
(bkz: adli)
(bkz: adliye)
(bkz: çükümü ye) *
şemsi - şemsiye
(bkz: akıllı ol canımı ye)
(bkz: terbiye)
(bkz: a dan z ye)
(bkz: ösym götümü ye)
güncel Önemli Başlıklar