yaş ilerledikçe karşılaşılan zorluklar

ne oldu, neredeyim derken bi bakmışsın karşında duruyor.. bütün ihtişamıyla..

nereden tahmin edecektik sırtımıza yük koyacağını..
göt baş açık dolaşır, sokaklarda sümüğü elin dışına sile sile oynardık topları.
her dönemin kendine ait güzellikleri vardı. tasolar, bilyeler.. hava kararıncaya kadar bitmek bilmeyen mahalle maçları..
fırtına öncesi sessizlikti sanki bu..

şimdi soracaksınız 'nereden çıktı' diye..
farkına vardım, zaman geçtikçe rüzgar daha kuvvetli esiyor. çocukken usul usul esen, teni okşayan rüzgar, şimdilerde yerini hiç durmayacak bi fırtınaya bırakmış. seneye daha da hızlı esecek, sonra ki sene daha hızlı.. yok edene kadar sertlik kazanacak.
büyükler toplandıklarında söylerlerdi 'zaman su gibi' diye. hakikaten akıp gitmiş..

bütün bağırışlarıma, çabalarıma rağmen tutamadım zamanı. bir anarşist gibi haykırdım, baş kaldırdım, olmadı yapamadım.. her defasında büktü bileğimi. daha zor günlerin geleceğini anlattı bana. korktum..
ben mi erken büyüdüm, yıllar mı hızlandı yoksa? anlam veremedim..

saçma mı geliyor? saçma da gelse yazmaya devam edeyim;

aynaya her bakışımda çöken omuzlarımın, gittikçe yıpranan bedenimin haline acıdım. engel olamayacaktım, biliyorum.. sustum!
zorluklarla başa çıkmak gerekirdi.. ayaklarımın üstünde durdukça, ayağıma çalıştı.. tecrübeli olduğu belliydi, kim bilir kimleri savurdu bilinmezliğe, neleri aldı içine..
her dik durduğumda çıktı karşıma.. 'bu sefer gitti' dediğimde gürleyerek geldi, kazanamadı.. kazanamadı ama her geldiğinde bi parça alıp götürüyor yüreğimden, bedenimi yok ediyordu yavaş yavaş..
taktiği bu olsa gerek..

korkmuyorum artık, essin gürlesin, yağsın parçalasın.. çünkü bi yerde hata yapmıştı. aslında hata mıydı, yoksa bilerek mi yapmıştı anlam veremedim ancak, şunu öğretmişti;
zorluklarla onun sayesinde başa çıkıyodum, bilenmiştim..