yazarların mutsuzluk sebepleri

iş yerinde ki göt verenler ve sabah akşam çektiğim trafik çilesi.

mutluluk başarıya ulaşırken ulaştığın her başarıdır sözünden yola çıkarsak bu sözlükte yazarların ödüllendirilmemesi mutluluğun önündeki en büyük engel ancak üretkenliğimizi günlük yaşamda görünür hale getirmek için kişisel gelişimimize bütün mal varlığımızı feda etmemiz gerekir.

Hoşlanılan kızı yalayamamak.

sözlükte dişi kalmamış olması.

herşeyde vasatla karşılaşmak ve bunu kabul etmek zorunda kalmamız.

ortalama insanlar, ortalama ilişkiler, profesyonellikten uzak çalışanlar, eğitim seviyesi ne olduğu belli değil yöneticiler, kalifikasyonuna güvenilemeyen okullar, dünyaya gelmiş olmasının var olmak için yeterli olduğunu sanan insanlar, şekilden şekile giren ve bu halleriyle milyonları peşinden sürükleyen ünlüler.. ve bu listenin çok uzun olması.

yemin ediyorum kalitesizlikten mutsuzum.

bilmediğim bir şehirde bilmediğim bir otel odasında takılmak zorunda kalmak.

12 yıllık bilgisayarla 128 kbps hızıyla internet canlısı olmam. kimin tavuğuna kışt dedim de böyle oluyor hala çözemedim arkadaş..

Param yok amına koyım ömrümü yaslaninca daha rahat ölmek için harcamak istemiyorum.

Kendimle geçinememek.

sebep yok..

ölememek, yasayamamak.

uykum var ama uyuyamiyorum.

cinsel açlık parasızlık yalnızlık vs vs.

Sabaha kadar içip film izleyerek dertsiz tasasız uyuma planları yapılan gecenin ortasında o günün çok sevdiğin insanın ölüm yıl dönümü olduğunu hatırlamak.

Bas agrisi.

Annemden çok uzakta olmak..

Sevdiğim kızın beni sevmemesiydi yani.

ickim bitmek uzere yenisini almak icin disari cikmam gerekiyor.oysaki dun icki alip eve gelince bu zula bana en az 3 gun yetmeli demistim.cokmu bokunu cikariyorum ne.

Salak yerine konmak.

Değersiz hissetmek. Bir hiç gibi hissetmek. Beceriksiz hissetmek. Çok ama çok güçsüz hissetmek. Kendine kızıyor olmak. Her şeyi yüzüne gözüne bulaştırdığını hissetmek. Korkak olmak. Çok korkmak. Daha neler yazarım

ülkedeki gerizekalı sığır nüfusunun bu kadar yoğun olduğunu farketmek. ben bugüne kadar bildiğiniz pollyanna gibi yaşayıp gitmişim. son iki ayda karşılaştığım mal türleri ile dört senelik lise hayatımda bile karşılaşmamıştım ki lise hayatım benim ergenlik dönemini transit geçmemden ötürü epey zor ve berbattı. yaşıtlarımla asla anlaşamazdım, dört senem sürekli birilerine salağa anlatır gibi laf anlatmakla, birileri elimde kalmasın diye çabalamakla geçti. ona rağmen ben bu kadar fazla malı, üstelik çoğu ergen de değil, orada görmedim. iş görüşmesine gelip aşık olduğunu ima eden mi ararsın, iş görüşme randevusunu hatırlatma mesajını görüp teşekkür edip ertesi gün gelmeyen mi ararsın, internet üzerinden iş görüşmesi yaparken selfie çekip yollayan mı ararsın, hormonlarını aşk sanıp da kendimi intihar etcem moduna giren 20'lik tazeler mi ararsın, yolladığım açıklama mesajlarını okumadığı halde okudum deyip mesajda geçen tüm bilgileri sırayla bana soru olarak yönelten mi ararsın? hepsi var bende. canı kavga isteyen varsa dövülmelik insan gönderebilirim.

Yapı olarak sürekli öğrenme eğilimim var . Okumayı araştırmayı seviyorum ama öğrenecek çok şey var . Bu kadar cahil olmak beni üzüyor.

Mutsuz değilim.

yarın yine o pis kokulu yere gitcem.

Berbat bir pazar günü geçirmiş olmak.
Her şey üst üste...