yazarların metrobüste yer verme kriteri

çocuklu ve hamile kadınlar. aşırı yaşlı teyze ve nineler. yol eğer 1 saatten fazla ise çocuklu bayanlara da vermem.

Ölücekmiş gibi değilse kimseye yer vermem metrobuste boş yer bulmuşum bide milletimi düşüncem, hatta bi kere bayılma taklidi yapıp yaşlıdan yer istemiştim LOL.

kriterlerim çok düşük olduğundan dolayı;
hiç oturmaya yeltenmem bile.

zaten ezilme tehlikesi atlatip, zar zor oturmuşum ve 1 saat yol gidicem. sence yer verir miyim?

60 yaş üstü insanlara yer veririm ama başımın dibinde bekleyip için için söylenen tiplere asla.

benim yerim benim kararım.

hamile ve yaşlılar. Banane amk bayanlardan..

He uzun yolculuklarda hiçbiri.

Söğütlüçeşme, z.kuyu, avcılar gibi ana duraklarda ölseler kimseye yer vermem. arkadaş bekle iki dakka sonra yenisi geliyor zaten. ne bu yaşlı özgüveni? onun dışında makul derecede gidemeyecek olan kişilere yaş gözetmeksizin yerimi salarım efenim.

sadece iyi yüzlü dede ve nineler. geçen söğütlü çeşmeden avcılara gideceğim teyzenin biri kaldırdı yerimden beni. elimde o kadar eşyayla kalktım. çantaları taşıyacağım diye omzum çıkıyordu ayakta. yer vermediğinde de laf yapıyor yüzsüzler.

eğer beylikduzu sondurak a kadar gidiyosam öyle bi kriterim yoktur. miranda kerr gelse kaldıramaz beni. (kucağıma oturabilir sorun değil)

vicdanım el verirse, o kadar.

kardeşim ben araba kullanıyorum işim olmaz yani ama binseydim metrobüste yazanlara uyar yaşlı hamile gazi ve engellilere verirdim(her yaşlı değil).

yer vermem.

Hiç kimseye metrobüste yer vermem. Çünkü metrobüse bildiğim yoktur. Otobüslerde ise hamile kadinlara, gazilere, çocuklu ablalara, amcalara yer vermekteyim.

sadece gerçekten zor durumda olanlara.

açıldığı günden beri metrobüse haftada en az 3 gün, günde 2 kez biniyorum. sanıyorum 7 sene oldu. hep aynı hikaye: ilk duraktan tıklım tıkış binilir, her türlü yaşlı gözüne baka baka biner en son, yer ister. yok artık. 2 dk sonra yenisi gelecek abi? bi de yaşlısın diye, önde dursan da kimse ezmeyecek seni.

bir diğer husus yer isteyenler. daha bugün orta yaşlı bi kadın ben hastayım gençler kalksın da yer versin dedi. ben de hastayım? onu ne yapacağız? yüzsüze hiç vermem. hasta insan halinden anlaşılır zaten. sormasına gerek kalmaz, yaşına hiç bakmaz yerimi veririm. hastayken ayakta ezilmek zor bilirim.

en kötülerinden biri, gençler kalkın da yer verin diyenler. afedersiniz "dalyarak, sen de ayaktasın diye böyle yapıyorsun değil mi?" diye dalınası gelir. çünkü maalesef bıyık altından sırıtması bunu ima eder. bir de her türlü sana patlar durum, kalkmasan tüm otobüs kınar, kalksan yerinden olursun. kalkmam. saçma çünkü, herifin biri kalkacak sen kalk sen otur diyecek, oldu.

sinir olduğum bir başka konu da, başı ortülü herkese teyze diyip yer verenler. kız benim yaşımda, sadece şişman ve başı örtülü. adam gel teyze diyor. kadın da gülüp oturuyor. taş çatlasın 25 yaşındasın sen?! kadına yer verme olayı da değil bu sanırım yaşlı algısına kapılıp veriyorlar, aynı yaşlarda daha önceden orada duran başı açık kadın da var çünkü. kafalar yanıyor bazen özetle.

özet: kimseye vermem yer, biraz kuvveti var ise. veririm bazısına yer, hali tarumar ise.

Metrobüsün forda el verişli olmasıdır.

elleri kolları dolu pazardan dönen teyzeler ve amcalar.

O gün kü çektiğim sıkıntılarla doğru orantılı olarak azalıp aynı şekilde sevinçlerimle de ters orantılı bir azalan durumdur.

olmayandır. zira son 14 yıldır uçaktan başka toplu taşıma aracına binmiyorum. aonda da yer isteyen olmuyor. şükür.

Bende çok düşük olan kriterlerdir. Hiç oturmam ayakta giderim. Oturacağım sonra ölmesine 5 kalmış adam gelecek gene kalkacağım gerek yok amcalarımız dedelerimiz ninelerimiz otursun.

Şu formu dolduruyortuyorum hemen cantamda bulunan klasorumden.

1) kronik bir rahatsızlığınız var mi? Varsa nedir?

2) cinsiyetiniz?

3) yaşınız?

4) mezhebiniz?

"anan olsa verme" ye yakın bir felsefedir. çok eğik, çok bükük bir teyze ya da amca varsa ve üstelik çok da yakınımdalarsa ve ramazan ayından yeni çıkmışlık huşusu içindeysem ya da taze aşıksam, koltukla kıçım son sevişmesini yapa yapa hüzün içinde bırakırım yerimi.