yazarların ilk trafik kazası

Yazarların irili ufaklı ilk kazasıdır. az önce yaşadım D hala gülüyorum. Babam arabayı verdi yazlıkta dolanayım diye. Sınırları da çizdi ama. Adam anlıyor acemi şoförden. Gidip bir yokuş bulayım da azcık yokuş denemesi yapayım dedim. Gittim hayvanımsı bir yokuş bulup durup kalktım iki kere. Sonra yokuşu geçip devam ettim. Dar bir sokağa girdim ki baktım kırmızı bir şahin park etmiş t şeklindeki sokağın ağzına. Len şimdi sağa dönüp geçicem sonra da evin yolunu bulup uzıycam derken küt. Sol ön far yanını sürttüm öndeki araca. Hay bu sokağa giren, sınırı geçen kafamı sikeyim deyip hiç bişey olmamış gibi devam ettim. Biraz gidip evi bulduktan sonra sakin bir yerde sağa çekip hasara baktım ki iyiki bakmışım. Bir sik yokmuş. Hafif, kara bir çizik. Eheheh deyip yoluma devam ettim. Umarım karşıda bir sıkıntı yoktur. Bu da böyle bir anım işte.

7. Sınıfta kamyon devirmiştim.

Bisikletle giderken kadın şoför bana yandan çarptı ve arka tekerimin akoru bozuldu.
Edit: ertesi gün bisikletim çalındı.

3 tekerlekli bisiklet sürerken sağ arka tekerin çıkması sonucu yandaki pazar arabasının gövdesine girmem.

kamyonetle bir ufak öpücük şeklinde gerçekleşendir.

koca yürekli kamyoncu..

Benzin istasyonunda arabamı süpürmüştüm, arabaya bindim tam çalıştırıyordum arkadan kadın geldi arabama çarptı sadece boyası kalktı o kadar.

Kırmızı ışıklarda beklerken arkadan bir Jip çarpmıştı. En kötüsü de benim bu çarpma anını dikiz aynasından anbean izleyip hiçbir şey yapamamamdı.

gerizekalılık bende. sola bakıp ana yola çıkmam gerekiyordu, sola baktım ama önüme bakmamışım, çarptım. öndeki focusun tampon azıcık uf oldu.

Arabam olmadığı için kaza yapmadım. Ve araba kullanmayı düşünmüyorum sonsuza kadar.