yazarların başına gelen korkunç olaylar

(bkz: lsd)

(bkz: magic mushroom)

(bkz: aşk) *

Küçüktüm o zaman kuzenim bize gelmişti çıkardık topu oynuyoruz. top ilerledi baya bende topun peşine koşarken ayağım bir çukurun içine girdi paslı bir demir tarzı birşey vardı bacağımı kesti. O yaş için korkunç bir durumdu. Ağlamadım tabi erkeğim ben.*

18 yaşımdayım. saat 20:30 gibi. sokakta yalnızım, koşar adımlarla yürüyorum. kulağımda kulaklıklar falan... öyle ıssız falan da değil, gayet normal bir caddedeyim. bir ses duyar gibi oldum, "hanımefendi bakar mısınız?" gayet normal bir caddede olduğum için, başıma fazla bir şey gelebileceğini düşüünmüyordum. kulaklıklarıımı çıkardım. arkamı döndüm, bir adam vardı. biraz yaklaşıp "evet beyefendi buyrun?" dedim.

gördüğüm manzarayı nasıl izah etsem... adam organı fermuardan dışarı çıkarmış, kendini tatmin ediyor diyelim kibar bir tabirle. yüzündeki ifade, o yaptığı iş... bir an şok geçirdim. o an içinde bulunduğum psikolojiyi anlatacak kelimelerim yok sanırım, gerçekten. çakılıp kaldığımı, bağıramadığımı falan biliyorum.

"çok kötü durumdayım ya... eline boşalıcam sadece bi şey yapmıcam... parası neyse veririm..." böyle bir şeyler söyleyip duruyordu.

koşmaya başladım. arkamdan geliyordu. fazla gelemezdi, çünkü caddenin ilerisi daha bir işlekti. kasaplar balıkçılar falan vardı. arkamı döndüm, "eğer defolup gitmezsen esnafı üzerine salarım" dedim. evet, bunu gerçekten dedim. deli cesareti. adam beni oraya yatırıp sikebilirdi, şimdi olsa yapmam yani.

arkamı dönüp koşmaya devam ettim. arkamdan buraya yazamayacağım nahoşlukta cümleler savurduğunu duydum. otobüse bindim, eve döndüm. bilgisayara oturdum. bir müzik açtım. kafamı dağıtmaya çalıştım, ama pek bir faydası olmadı...

bir süre aseksüel gezmişimdir sanırım.

doğdum, yaşıyorum, öleceğim.
daha ne olsun?

(bkz: gelen mail de bülent ersoy resmi çıkması)*

eminönündeyim akşam sularıydı, saat 10 civarı. şansıma bizim semtin durakları itü'nün biraz aşağısına taşınmış. duraklarda tadilat vardı çünkü.

neyse sordum, durak aşağı taşındı dediler. yolun sahil tarafından yürümeye başladım. durak yolun öbür tarafında idi. bende karşıya geçmek için ışıklara kadar yürüyeyim dedim. bu arada itü'yü geçtim, itü'nün yanında sahile bakan bir park vardır tam önünde bekliyorum.arkamdan ufak bir boyacı çocuk yaklaştı, ağabey ayakkabları boyıyayım mı diye. ayağımdaki sporlarda beyaz. yok kardeş sağol dedim. boyasak ne olacak ki yaw deyince sinirlendim haliyle. hadi olum uza dememe kalmadan 6-7 kişi sardı etrafımı. sıçtın olum cesarettin dedim içimden. neredeyse yalvaracağım boyacıya, abi allah aşkına boya, zaten hediye gelmişti bu ayakkabı, beğenmemiştim. hem erkek adam beyaz ayakkabı mı giyermiş diyecektim ki arkadan tok bir ses;

addaş ne varsa çıkar bahalım dedi. valla yanımda çok para yok gençler bırakın gideyim dememe kalmadan ayağımda bir sıcaklık hissetim. baştan altıma işediğimi sandığım için çok ilgilenmedim ama arkamda duranlardan bir tanesi falçatayı sokmuştu baldırıma.

sonra uyuşmayla beraber çöktüm olduğum yere. elinde ne varsa çıkar yoksa keser atarım boğazını diyordu bir tanesi. ölmek gerçekten sorun değildi, ancak orospu çocuklarının elinde ölmek korkuttu beni, sonra ailem geldi aklıma. üzerime örtülü gazeteyi açtıklarında şok olacaklardı. alın lan dedim, ne varsa attım önlerine basıp gittiler. ama aylarca kendime gelemedim, 1 yıl topalladım onların yüzünden. kendimi toplaması zor oldu. ama geçti hamdolsun. ancak hayatımda bu kadar korktuğumu gerçekten hatırlamıyorum.

(bkz: erkekseniz teker teker gelin lan)

(bkz: yazarların çocukken başına gelen kazalar)

bir keresinde yatağımda uyurken, arkamdan birisi omzumu feci halde dürtmüştü. tabiki de arkamda kimsecikler yoktu. tırsmıştım amına koyim.