bugün

italya'ya ilk gidişimde uçağı kaçırmıştım...
(bkz: mutlu olduğu kadını kaçırmak)
cahil cahil, mutlu mesut yaşayıp gitme fırsatını kaçırdım. hep çok ilgili, meraklı, duyarlı bir insan oldum çünkü. yaşayan her şeye saygı duydum, hiçbir şeye körü körüne bağlanmadım, okudum araştırdım, düşündüm, ölçüp biçtim, öğrendim, anladım, bildim... sonuç? artık hiç geçmeyecek olan, insanın üstüne kızarmış yağ lekesi gibi sinen bir mutsuzluk, bitkinlik hali.
Bir ara aklımdı şimdi iyiyim ama.