yaz mevsiminin ikircikli durumu

insanı mala bağlayan durumdur.

aylarca iple çekeriz yazı. hatta eylülden başlarız özlemeye. işte yaz gelsin de şuraya gideriz de, şunu içeriz de, şurada denize gireriz de, şunu tavlarız da, buz gibi bira da, dalgalar köpükler falan da, tekne turları da, yaylaya çıkmak da, falan da filan da. bitmez. bütün kış böyle geçer.

sonra yaz gelir tüm ihtişamıyla. öyle geldi mi de gelir hani. bugün gibi. kolay da gitmez. yapış yapışsındır. ter başlıca içecek gibidir bedeninde yürüyen. daha açık, daha ince ne giyebilirim diye düşünerek evrenin sınırlarını zorlarsın, otobüse binmemek için yarım saat yürümeyi tercih edersin, gölge denen şeyi kardeş bilirsin. arık kış gelsin dersin, denizde bile serinleyemezsin. yaz bir an evvel gitsin istersin.
ama yaz zor geldiği gibi, zor gider.

sonra durur durur yanan ormanlara ağlarsın.
yaz sıcaklık getirdiği gibi, hüzün de getirir.