bugün

hayatı boyunca tüketici konumunda olan bireyin üretici konumuna geçmesi durumunda yaşayacağı depresif haldir.
(bkz: tanım sıçmak)
kendim oluyorum. suç annemin. hiperaktif ve tezcanlılık kişiliği ile benim yemek yapmaya yeltenme girişimlerimi engelledi. tamam benim de aman aman bu yemek nasıl yapılıyor acaba dur şunun tarifini alayımda yapayım düşüncem yoktu hiç ama olabilirdi belki. ne zaman mutfağa girsem her şey yapılmış oluyordu. beyazatlinick sofrayı kur, beyazatlinick su götür. getir götür işleri hep.
üniversitede de şans benden yanaydı. ev arkadaşım yemek yapmaya bayılan ve hatta eğitim fakültesinde olmasına karşın hayali restoran açmak olan bir insandı. hep yiyiciydim yani. gece saat 3'te sarma yapardı bu. ayarı yoktu pek. (kuru fasulye ve nohuttan nefret etmemden onun yüzünden oldu bu arada. 10 kişilik kuru yapardı bir hafta onu yerdik. taneleri bitince suyuyla nohut yapardı. sonra yerçekimsiz hava sahası.) damak zevkimin olmamasını da bu yıllarda fark ettim. benim için her yemeğin tadı tuzu yerindeydi. yemeğe oturduktan sonra yanımdakine bakar eğer o tuz atarsa atar, limon sıkılcaksa sıkardım. yapmak zorundaydım çünkü millet ıyy çok tuzsuz dediği sırada ben bitirmiş olabiliyordum. dalga konusuydum. bir gün arkadaşımın 'beyazatlinick sana şu makarnayı tuzsuz, yağsız koysalar onu bile yersin' dediğinde düşündüm ve makarnayı süzdükten sonra üstünden yerken yakaladım kendimi. eğer yemek yaparsam tatsız, tuzsuz, sasuk olacaklarını söylerlerdi. öhüü.
derken işe atıldık. bu sefer şu nöbet denen sistem var artık evde. hani o günün talihlisi köle oluyor. yemek, bulaşık, çay, zıkkım... evet benim yemek yaptığım günler tam bir kabus. kafamda canlandıracağım bir model yok. (hani annem böyle yapardı bu yemeği hesabı) tamam teoride hepsi aynı da ölçüler rezalet. bir gün pırasa yemeğini çorbaya dönüştürdüm. bir gün yemeği yaktım. zaten pişti mi diye üstünden almaktan midem çiğ yemeğe iyice alıştı.

velhasılı dostlarım; arkadaşlarımın yemeklerim hakkında amadan sonra kurdukları cümleler tatmin edici olsa da evet biraz rengi tuhaf ama tadı güzel benim sıramda ben hep aç kalıyorum.
kokusuyla doyan insandır.
(bkz: yemekteyiz yarışmacıları)