bugün

Bilmezler yalnız yaşamayanlar,
Nasıl korku verir sessizlik insana;
insan nasıl konuşurken

orhan veli kanık

evet. bazen oturup uzunca düşünüyorum. etrafıma bir göz gezdiriyorum. düşünüyorum acaba sorun bende mi diye. karşımdakine bakıyorum. sanki benden canavarmışçısına uzaklaşıyor. üzülüyor ve bunalıyorum. ne yaptım ben insanlara? soruyorum. cevap veren yok sorularıma. kimse yok ki yanıbaşımda. bir arkadaşım bile yok uzakta. ne postacı ne de mektup görür oldum. yollara bakıp uzunca daldım. kesin kararı verdim sorun bende diye. çok önyargılıyım ama gerçekler böyle. insanın neden hiç dostu olmasın demi? vardır bende bir sorun. bugün sadece 4 duvar ve ben. adeta sırdaşım oldu çiçekler. sanırım onlarda küskün bana, konuşmuyorlar. neden allahım neden? günler geçmiyor, zaman dolmuyor benim için. hep içimde bir ukte kaldı dostluk. yanlız başımayım şu anda. beni ne bilen ne de gören var. sanki, sanki yaşayan bir ölüyüm. maneviyat çürümüş, ruhum kaybolmuş. benim en iyi sırdaşım benmişim yine onu anladım. çıkıyorum, geziyorum. ama hiçbir zevk almıyorum. kendime veryansın edip duruyorum. gözlerimi yukarı kaldırıp allaha soruyorum. neden arkadaşım yok? evet, belkide bu bir tür cezaydı bana. yaş gelmiş geçiyor. mezarım hazır arka tarafta. peki sorun şu ki beni kim gömecek. şu yanlız dünyada benimle kimse dost olmadı. denedim olmadı. zorlamıyorum artık bazı şeyleri akışına bırakıyorum. bekledim bir süre belki bana gelir aradığım diye. gelmiyor, gelmiyor, gelmiyor. beklemekten vazgeç artık dedim kendime. sen öleceksin. iyide ben zaten yaşayan bir ölüyüm dedim kendime. benim hiç dostum olmadı, hiç sevgilim olmadı. sevemedim saçının teline ellerimi süremedim. arkadaşlarla futbol maçı yapamadım. ailemin kıymetini bilemedim. bilemedim. o yüzden uzatmak artık imkansız. lütfen, lütfen bu düşüncelerimi birisi duysun. ama yok, olmayacak. benim kaderim bu. hadi diyorum ben mi paronayağım. hayır ben normalim. sapasağlamım. aslında pek sağlam olduğum söylenemez fakat beden olarak yaram yok. peki ya ruhum?

beni kimse anlamaycak. yaklaştı ölüm artık hissediyorum. yanlızım yanlızlığa haykırıyorum. yanlızlık beni duyarsa peşimden gelsin. çiçekler, böcekler, insanlar. hepinizi seviyorum herşeye rağmen. ben gidiyorum. yanlızlığa son kez haykırıyorum.

not: yanlızlık değil yalnızlık olacak.
kimi zaman sadece hayallerle ayakta kalabilirsin...ve ben olric düşmeseydim düşlerimin sırtından,zaten inecektim,dedirtir yalnızlık hayalleri..
bu haykırışı kimseler duyamaz.
laaayyyynnn yalnızlıkkkkkkk ordamısınnnnn?.
--spoiler--
Kendimi yalnız bırakmamak için bütün gece aynanın karşısında oturdum.
--spoiler--
Cesare Pavese
güncel Önemli Başlıklar