bugün

kişinin yalnızlığı sevmesi, onun asosyal olduğunun mu göstergesidir? yoksa yalnızlığı sevmek ile asosyallik farklı kavramlar mıdır ? bu durumu ancak insanın kişiliğine göre anlamak mümkündür. kimi yalnızlığı asosyal olduğu için sever. kimi ise diğer insanların sahteliği, yalancılığı, yüzsüzlüğü yüzünden sever.
Asosyallikle iliskilendirilebilir ama birebir asosyallik degildir zannimca. "Insan dogasi geregi sosyal bir varliktir" derler, ama bu sosyallik illa ki yakin ve genis bir arkadas cevresi, sevgili gibi anlamlara gelmez. Baskalari olmadan yasanilmaz, ama herkesle birebir iliski kurmak da zorunlu degil ki.
insan sadece yalnız olabildiği sürece, bütünüyle kendisi olur: demek ki, yalnızlığı sevmeyen özgürlüğü de sevmez; çünkü insan ancak yalnız olduğunda özgürdür.
sanırım. yalnız olduktan sonra ne fark eder ki?
güncel Önemli Başlıklar