bugün

Melis danişmend'in "çok geç" isimli şarkısından şu sözleri aklıma getirir:
"Bazen sonsuz huzur bazen lanet olası bu yalnızlık"
bir süre sonra yüzü ekşiyip dili dışarı fırlayınca yalnızlıktan önermenin doğruluğunu anlayacaktır.
fazla uzun sürünce dünyanın en çekilmez hale geleceğini bilmeyen yazar tespiti.
''kendimi yalnız bırakmamak için bütün gece aynanın karşısında oturdum.'' *
doğrudur.
istekle var oluyorsa baldan tatlıdır. bir de çok uzun süreni makbul değildir tabi.
yalnız bi insanın ortaya attığı teselli cümlesi (bkz: kimi teselli ediyosun)
(bkz: züğürt tesellisi)
MFO'nun de şarkısında belirttiği gibi, yalnızlık ömÜr boyu ve bazen yalnız olmak gÜzeldir.
hipotezleriyle teze dönüşmüş teoridir. yalnız olmak güzeldir çünkü ;
artık başkası için seni mutlu edecek isteklerini dizginlemek zorunda değilsindir,
hayatınında alman gereken kararları danışmak zorunda değilsindir,
ama yalnızsındır,sinemaya gitmek için yalnız olmayan arkadaşının boş zamanını beklemek zorundasındır,
dışarıya çıktığında nasıl bir araya geldiklerini anlamadığın çiftleri görünce yalnızsındır,bu yalnızlık seninle hayatı paylaşacak kişinin olmadığı yalnızlıktır.

bide yalnızlık vardır; insanlar içinde en mutlu kahkahanı atarken kalbinin karıncalandığı,aslında o anı durdursan sonsuza dek ağlayabileceğin ama sadece senin ve hiç kimseyle paylaşamayacağın en özel ve sen yaşadıkça seninle olan yanlızlık. yalnızlık güzeldir,en sevdiklerinle yaşadığın o anda kendini de hissettiğin ve hiçbir zaman yalnız kalamayacağını bildiğin yalnızlık.
o ellerin dili olsada konuşsa durumudur.
yalnız olan insanın kendini teselli etmesidir.
sadece mecbur değilken.