yalnız kalmaktan değil yalnız olmaktan kork sen

Sen Gittikten sonra yalnız kalacağım
yalnız kalmaktan korkmuyorumda
ya canım ellerini tutmak isterse...

can yücel.

(bkz: saçların sarmaşıklar)

yalnız yaşamakta olan birinin yalnızlık hissetmesi doğaldır, fakat kalabalıkta kendini yalnız hissediyorsa kişi burada bir problem var demektir. işte bundan korkulmalıdır.

--spoiler--
ama sen kork; yalnız kalmaktan değil, yalnız olmaktan kork. olmayı seçtiğin tüm varoluşlar hacmine hacim katacak.
--spoiler--

ya da hacmini küçültecek görünmez yapacak seni sağırlığın oranında, körlüğün oranında...

aslında "yalnız kalmak"la "yalnız olmak" değiştirildiğinde, bir anlam kazanacak ve kulağa mantıklı gelecek olan sözdür. şöyle ki;

yalnız olmak, zaten insanoğlunun koca dünyada yalnız yaşadığı ve aslında gerçekten yalnız olduğu gerçeği bilindiğinde, kişinin kaçamayacağı ve reddedemeyeceği bir durumdur. herkes yalnız doğar, yalnız ölür. yaşamında ona destek olan kişiler gelip geçicidirler. kişi yalnız olduğunda kendiyle baş başa kalır, çevresindekilerle değil.

yalnız kalmak ise, kişinin kendi tercihidir. kişi ya huysuzluğundan, kişiliksizliğinden ya da bir yaşam biçimi olarak yalnız kalmayı tercih eder. bu insanların yalnızlıktan bıkıp, kendilerine bir çevre yapması da zordur. bu yüzden onlar için bir "müebbet yalnızlık" söz konusudur. çevresindekiler onu dışlamış ve kendi haline terk etmişlerdir.

tüm bunlardan bir sonuç çıkarırsak, bir insanın asıl korkması gereken; yalnız olmak değil, yalnız kalmaktır. insanın bu yüzden zaten var olan yalnız olma durumundan korkmak yerine, kendi hatası olacağı yalnız kalmaktan korkması gerekmektedir.

kargo'nun 'ruhlarda hiçbir sızı yok' şarkısında geçen söz öbeği. muhteşemdir, dinleyiniz.

http://www.youtube.com/watch?v=NhvwLCZFMMM

evde yalnız kalmaktan hep biraz olsun korkarsın ama belli etmezsin çünkü mutlaka paylaşacak biri vardır bilirsin. ya telefonun ucundadır, ya korktum desen gelecek kadar yakın... o yüzden karanlık odadan bir şey alacakken bile ışığı açarsın, koridordan geçerken gereksiz olsa da ışığı açarsın. içindeki korku hissiyle savaşmak yerine içten içe korkmaya devam edersin çünkü bilirsin korktum desen korkma diyecek biri vardır. kapının kilidini takmazsın belki gelir diye. ama gerçekten yalnız olduğunu hissettiğinde koridordan geçerken ışığı açmazsın, karanlık odaya girer ışığı açmadan alacağını alır çıkarsın çünkü "korkunun ecele faydası yok"tur. kapının tüm kilitlerini kapatırsın. bu yüzden evde yalnız kalmaktan artık korkmuyormuşum, yani yalnız olmaktan da.