yalan söyleyememek

bir insan için en onurlu erdemdir, alkışlanmalıdır.

karşınızda dr. cal lightman varsa mümkün olan; bunun dışında yalan söylemeye çalıştığınızda görünürde çok fazla heyecan, kızarma, gülme gibi yalanınızı meydana çıkaracak olan davranışlar beliriyorsa aynı kefeye çıkan, kimi zaman kişinin kendisine ve karşısındakine de yararlı olabilecek kompleks bir iletişim yolundan mahrum kalmaktır.

bu cümleyi kendisi için kullanan insan samimi değildir ve cümleyi kurduğu esnada kendisiyle çelişmitir. boku çıkarılmış cümledir. hunharca tüketilmiştir.

(bkz: başıma ne geldiyse hep iyi niyetimden geldi)

hiç beceremediğim durumdur.

hatta bazen doğru söylemenin daha yararlı olduğu durumlarda bile yalan söyler insan, alışkanlıktır bu kötü huy değil.*

insana yakisandir.

beceriksizliktir.allah kahretsin beni ya. Demix yine beceremedim yakalandim. Gulme tutuyor beni cok ele veriyorum kendimi.

erdemdir.

(bkz: işler güçler) (bkz: zehra) (bkz: yamulmak)

bazen becerelinemeyendir.bi boklar olduğu yavaştan anlaşılıyo.

http://www.posta.com.tr/t...dim-.htm?ArticleID=183554

"dünyada bir yalan yoktur ki insan ömrü kadar uzun yaşasın."
sözünü akıllar getirir, yalan söylememek en güzelidir.

Hayatta yapamadığımdır. Aklınıza gelebilecek en ufak bir yalanı bile söyleyemiyorum.

Benim çoğu zaman canımı yakan özelliğim.
Birine yalan söylersem sonra gidip o insana itiraf ediyorum. Bunu şu ana kadar 1 kere bile atlamadım. Kötü bir özellik. Can yakıyor. Yalnız bir insanı aldatmaktan kötü değil. Bu yüzden beni tanıyanlar en çok güvendikleri insanın ben olduğunu söylüyor. Ne garip yahu. Bir gün en yakın arkadaşıma 'sana yalan söylesem ne yapardın?' Diye sordum. Ciddi olarak. Bana 'sorun değil. Nasıl olsa ne yalan söylersen söyle, 60 yıl geçse de bana itiraf edeceğini biliyorum' dedi. Hocalar sormadan kopya çektiğimi itiraf etmişliğim var. Açıkcası her insanın huyu olur ya. Bu da benim mallığım. Kimseye yalan söyleyemiyorum. Ha itiraf edince kötü olmuyor mu, evet. Çok kötü oluyor ama hak ediyorum. Küçükken masadan şekerleri alırdım, anneme almadım derdim. 2 gün sonra gider itiraf ederdim.

Ben niye böyleyim? Birine yalan söyleyince geceleri uyuyamıyorum. Terliyorum, vicdan azabı çekiyorum. Ya nasıl oluyor biliyor musunuz, böyle sürekli aklımda o insan oluyor. Nereye gitsem onu görüyorum. Artık bir noktaya geliyor. Dayanamayacak oluyorum. 17 yaşındasın, artık yalan söylemeyi öğren, bu şekilde yaşayamazsın diyorum olmuyor.

Yalan söylemeyi nasıl öğreneceğim ben sözlük biraz anlat bana... siz nasıl başardınız...

bir meziyet değildir, doğru olandır, yapılması gerekendir.

bununla övünülmez.

"senden hoşlanıyorum tomris hatun, açık oylayıp sana yürüyorum" bak örnek verdim. ilki yalan ikincisi doğru.

güzel bir ahlaktır.

Ara ara yalan lazımdır, herkes söyler. yanlız dozu önemli.

sevdiğim bir özelliğim. çok nadir yalan söylerim. mecbur kaldığım zamanlar.

Elalem çatır çatır yalanlarını söylerken, söylediği yalanlara kendileri de inanıyorken değil yalan söylemek, doğruyu bile gizleyemiyorum.

Hayır tamam dürüstlük timsali değilim, yalan söylüyorum elbette zor durumda, fakat beceremiyorum. Yalan söylediğim kolayca anlaşılıyor. Mesela kekeliyorum, göz teması kuramıyorum, bir söylediğim ötekini tutmuyor ve kısa süre sonra söylediğim şeyi unutuyorum. Yalancı bi pislik değilim şükür ama bazen gerekip söyleyince de resmen halimden tavırlarımdan beceriksizlik akıyor...
Aranızdaki profesyonel yalancılar ders verebilir mi pls? Tercihen ikizler burcu olsun, en iyi onlar beceriyor çünkü.