yalan değil gerçek unutamam seni

korkmayın herkes herkesi unutur. unutmak kolaydır. göz görmeyince gönül katlanır derler ya. unutulur herkes. mesele unutmayı isteyip istememek meselesidir. insan ne zaman unutmak istemez biliyor musunuz? bende bilmiyordum bu sorunun doğru cevabını yada bildiğimi sanıyormuşum. çok sevip terkedilince unutmak istemez sanıyordum. halbu ki; öyle değilmiş. hem çok sevip hem de bir o kadar sevilirken ayrıldığınız zaman, ayrılık sebebiniz sizin sevginizi, karşılıklı sevginizi yendiği zaman, kalbinizin sevmesinin çaresiz kaldığı zaman, kendinizi sokakta uyuyan evsiz barksız insanlardan farksız görerek ayrıldığınız zaman, ayrılığı anlayamadığınız zaman, işte o zaman unutmak istemiyorsunuz. sözler hep kifayetsiz, şarkılar anlamsız geliyor ağlayan ruhunuzdan akan göz yaşlarınıza. bu üzülmek de değil. başka birşey. allah kimsenin başına getirmesin bunu. siz hiç bu kadar çok sevdiniz mi, bu kadar çok pişman oldunuz mu, bir kişiyi her şeyiniz yaptıktan sonra onu kaybettiniz mi, eminim olmuştur, her zaman böyle olur tek taraflı ayrılıklar. ama neden iki kişide aynısını yaşasın. neden. nedenler hep vardır ama acaba gerçekten yeterli sebepler mi? hangi sebep yeterli buna, sonucunda kalınan yalnızlığa hiç kimseye söylenemeyen yalnızlığa. insanın içini eriten, ömrünü azaltan bir asit gibi işleyen ölümcül acıya. her şeyi olan bir insanken hiç bir şeyi olmayan bir insan olmaya hangi sebep yeterli olur. işte yalan değil gerçek unutamam seni derken için de böyle bir araya gelemeyen düşünceler varsa o zaman gerçekten unutulmuyor. unutursun mihribanım diyenler bile yalancı geliyor. sevmek çok zormuş şarkısı anlamsız kaçıyor. teselli için konuşan arkadaşların sesi uzaktan geliyor. unutmak istemiyor insan.