yakini kaybeden kisiyi arayamamak

bir yanın kederle, sessizce yanması, bir yanın ''aramak neye yarar'' diye haykırmasıdır.

teselli olabilecek bir söz olmadığından kişinin içini bir sıkıntı kaplaması ve bunu takip eden durumdan kaçma isteği, böylece her şeyin eskisi gibi olabileceği şeklindeki çocukça fikirlerin etkisiyle yapılması gereken şeyin yapılmaması. yine de aramak en doğrusudur. yakınını kaybeden için ne kadar çok dostu olduğunu anlamak bile büyük tesellidir.

söyleyecek, avutacak söz bulamayacak olmanın verdigi çaresizligin tezahürüdür. başın sağolsun demekle dememek arasında kalınır ve denmemelidir de. çünkü kişi o anda kendi başının değil de kaybettiği kişininkinin sağolmasını isteyecek kadar acı içindedir. yapılabilecek en iyi şey belki birlikte aglamaktır sessizce.