bugün

yağmur yağdığında,yağmur damlacıklarının vücuda temas etmesine rağmen yağmurun yağdığından emin olmak için gökyüzüne bakmaktır.
materyalist bir yaklaşımdır. sadece o ıslaklığı hissederek değil görerek emin olmak istemektir.
en güzel örneği V for Vendetta 'da görülmüştür.
sigarasından derin bir nefes çekti,
söndürerek yağan yağmura teslim etti kendini, huzur bulabildiği tek hareketi belki. kapalı havalarda kendini mutlu hissediyordu ve yağmurda buluyordu huzuru. yavas yavas bir müddet yürüdükten sonra aniden durdu ve yüzünü bulutlara çevirdi, kendince yavaslatmıştı zamanı, kollarını yana doğru açtı, haykırdı içinden kimselerin duyamayağı cümlelerini. sadece "neden ben?" cümlesini dudaklarında dışarı atabildi. tek tek yüzüne çarpışını hissedebildigi yağmur damlaları yüzündeki göz yaşlarına eşlik etti. içini bir burukluk kapladı, "ya içimdeki göz yaşlarıma kim eşlik edecek" diye düşünürken.
yağmuru hissetmeye çalışmaktır. yagmur yagan mevsimde vücudun en çıplak bölümü olan yüz, bu sebeple gök yüzüne döner, büyük huzur verir. saygılar.
yukarı bakarak gözlerini kapatmaktır.
yağmurda ıslanan saçlar çabuk uzar yalanına inanan çocuğun, yağmurun yağışını yukarı bakarak izlersem belki gözlerim de eladan yeşile döner diye yaptığı çocukken yaptığı salaklıklardan biridir. *
(bkz: husu)