bugün

ataol behramoğlunun şiiridir.Zülfü livaneli şarkılaştırmıştır.Sivas'ta yaşamını kaybeden aydınların anısınadır.evet görevdir bu yangın yerinde yaşamak ama insanlardan her geçen gün biraz daha nefret ediyorum.bi taraftan insanları çok seviyorum,insanlara güvenmeyi seviyorum bazen güzel de oluyor ama çoğu zaman hayal kırıklığı oluyor.Her yer kirli,iğrenç ilişkilerle dolu.23 yaşındayım ve hayattan herşeyden soğuyorum.sevgili insanlar soğutmayın beni hayattan be!
http://www.youtube.com/watch?v=kqpeVarCwOg&feature=share

Bu Yangın Yerinde



Yaşamak bu yangın yerinde

Her gün yeniden ölerek



Zalimin elinde tutsak

Cahile kurban olarak



Yalanla kirli havada

Güçlükle soluk alarak



Savunmak gerçeği, çoğu kez

Yalnızlığını bilerek



Korkağı, döneği, suskunu

Görüp de öfkeyle dolarak



Toplanıyor ölü arkadaşlar

Her biri bir yerden gelerek



Kiminin boynunda ilmeği

Kimi kanını silerek



Kucaklıyor beni Metin Altıok

"Aldırma" diyor gülerek



"Yaşamak görevdir bu yangın yerinde

Yaşamak, insan kalarak"



ataol behramoğlu
--spoiler--

bu hayat da bizi böyle yakamızdan tutacaksa
hadi böyle yaşa derken kalbimize sormuş mu ?

--spoiler--