vücudunda hiç yara izi olmayan insanın çocukluğu

kısır geçmiştir.

çocukluğunu doyasıya, düşe kalka, oynaya zıplaya yaşayan her insanın muhakkak ki vücudunun muhtelif yerinde bir yara izi bulunur. çocukluğa ait bir anı gibidir o, vücuttan silinmeyecek. ki bu yara genelde dizde bulunur. bu arada, çocukluğunu psikopatça geçiren jiletçi tipler, bu çerçevenin dışında tutulmuştur tabii.

çocukluğunu apartmanda dört duvar arasında yaşamış olan kişilerdir.

(bkz: süt çocuğu)

(bkz: balkon çocuğu)

veya günümüz çocuğuysa hayatını bilgisayar başında geçirmiş olan insanın çocukluğudur.

(bkz: paşa torunu)

şimdilerde kafasını 3 numaraya vurdurup şekil yapan, sert görünmeye çalışan çocuktur..kafası hiç yarılmamış çocuğun, gürül gürül saç.

zengin cocugudur. evden dısarı adıp atmamıs, son model oyuncaklarıyla büyümüştür.

(bkz: muhallebi çocuğu)
tam entriyi girecekken biran lan yoksa bende de mi yok diye düşündüm sonra aklıma diz kapağımdaki cam kesiğinden kalan izler geldi rahatladım.

(bkz: apartman çocuğu)