vita kutularında fesleğen yetiştiren babaanne

benim babaanemdir, senin anneannendir.

güzel günlerdi. vita kutuları vardı sarı sarı. babaannem bol yağlı yapardı yemekleri kutu çabucak boşalsın diye. dedem de sitemkar, "hanım bu genç yaşta mezarımı kazıyorsun".

sevgi dolu günlerdi. boşaldıktan sonra vita kutusu özenle yıkanır, kapağı kesilir, içine toprak doldurulurdu. başka çiçeklerde yetişirdi bu mucizevi kutuda ama "fesleğenin yeri başka" derdi canım babaannem.

mutlu günlerdi. her sabah sulanırdı fesleğen, büyürdü bizim gibi. tanık olurdu çocukluğumuza, saflığımıza. "gel bak, sür elini, kokla" derdi babaannem. beğenilsin ister çiçeği, güzel sözler işitmeyi dilerdi.

sarıydı o günler ve de yeşil. huzur kokardı o eller. babaannemin elleri.

şimdilerde özleniyor, nasırlı o yaşlı eller.

fesleğenler ise hala balkonda, çoğu kurumuş ağlıyor...