venedik istanbul bienali

abartıldığı kadar olmayan bienaldir. ilgi çeken iki eser, daha önce de yazılmış olduğu gibi tamponlardan yapılmış avize ki gerçekten iyi düşünülmüş.

diğeri de boş bir odada tabana kayan çöp görüntülerinin verilmesi ile zeminin gerçekten de kayıyormuş hissi vermesi. öyleki adım atmaya kalkıyorsunuz, bir iki adımdan sonra dengenizi kaybedebiliyorsunuz. algı yanılmasına ve fon figür ilişkisine iyi bir örnek. kağıt üzerinde değil 5 duyunuzla birden yaşadığınız bir yanılsama.

bazı deneysel çalışmalar ve performanslar o kadar ilgi çekici değil, zorlama.

bienalin sergilendiği antreponun yanındaki antrepodaki resim sergileri görülmeye değer. bir çok ünlü ressamın son eserlerini toplu halde görebilme olanağı sağlıyor.

içinde ilgi çekici ve enteresan olduğu kadar basit ve fazla anlam verilemeyen şeylerin de bulunduğu sergi. mesela, ben o 6 projeksiyon makinesiyle yapılan çöplerin arasında ilerleme hilesini daha önce düşünmüştüm, adamlar yapmış yaw dedirten sergi. gidilesi görülesi olay.

genel olarak beklentimi karşılamayan bu yüzden de beni hayal kırıklığına uğratmış sergidir.
en ilginç eseri 25000 tampon kullanılarak yapılan devasa avizedir. yanına yaklaşmayınca gerçek avize gibi durur. o yüzden etrafındaki insanların nerdeyse tümünde bir şaşkınlık ifadesi vardır.

müdürüme gelen davetiyesini nasıl olsa gitmez diyerek yırtıp attığım bir yerlerden duyacak da soracak diye ödümün patladığı sanatsal aktivite.

18 Ekim 2006- 28 Ocak 2007 tarihleri arasında istanbul modern'de görülebilecek olan sergi.
gerçekten çok yaratıcı işler var. özellikle tamponlardan yapılmış ihtişamlı avize ve musalla taşında kendi ölümünü oynama hadisesi çok sağlam geldi bana. görülmesi gezilmesi gereken kültür arttırıcı olaydır..
http://www.istanbulmodern.org/tr/f_index.html