bugün

jose mauro de vasconcelos un muhteşem bir kitabı. kanımca şeker portakalı ndan daha güzeldir.
--spoiler--
Zézé: Adam!
Adam: Evet.
Zézé: Gelip benimle oturmaya başladığından beri, hayatı daha güzel buluyorum.
Adam: Güzel, değil mi?
Zézé: Hem de nasıl..ama çoğu kez düşünüyorum.
Adam: Ne düşünüyorsun?
Zézé: Ölmeyeceksin değil mi?
Adam: Hayır. Ölmeyeceğim. Hiç ölmeyeceğim.
...
Zézé: Bir gün gidecek misin?
Adam: Bak bu olabilir..ama ancak bana gerek duymadığını anlarsam.
--spoiler--

uyandıralım artık. uyandıralım şu güneşi.
şeker portakalı'nın sevimli küçük kahramanı zeze'nin büyüdüğünü gördüğümüz kitaptır.
--spoiler--
gerçek bir dost, cururu kurbağası "Adam".

gerçek bir baba, "kocaman bir adam olduğunda bile beni çocuk gibi öp" diyen, "küçüğüm" diye seslenen bir baba; maurice.

tavuk gıdaklaması ,üniforma savaşı, manuel machado nun ormanındaki acı çeken ruhlar hikayesi.

tüm bunlara tüm kalbiyle inanan, seven, anlayan gerçek bir dost feyolle ve onun içten "şüş" deyişi.
--spoiler--
"Başka bir hayatta düğme olarak doğmak istiyorum.
Ne düğmesi olursa... Külot düğmesi bile...
insan olmaktan ve bir zavallı gibi acı çekmekten iyidir."