bugün

yaşamak değildir o. 1990 yıllarında çocuk olanlar bilirler bu duyguyu.

baba emredince hemen televizyonun yanına koşulur ve televizyonun yanındaki düğmelere basılır ve baba bi' şey izlemeye karar verene kadar o beş tuşa tekrar tekrar basılır ve televizyonla kanka olunurdu.

iyi ki varsın uzaktan kumanda!
pek fazla dert olmayan bi durum.

zira o dönemde de bir elin parmaklarının sayısını geçmeyecek kadar az kanal vardı. reklam olayına girersek; bir filmde 1 kere reklam olurdu, o da yarısına geldiğimizi anlamamız içindi.
uydu sisteminin icadından sonra varsayarsak ise 1000 tane kanalı el ile değiştirmek zorunda kalmaktır.