bugün

doğuda okuyan öğrencilerinin birçoğunun birinci sınıfta dillerinden düşürmediği olay. lakin nasıl yapamayacağını bilemeyip sürekli ders çalışma çabasında olurlar. nasılını bilen biri varsa anlatsa iyi olurdu.
edit: msj please..
edit 2: memleketimdeyim.
birinci sınıf tıp öğrencilerini hayata bağlayan yegane umuttur. bu hayallerini paylaşmaktan da çekinmezler;
-merhaba ben ali yatay geçiş düşünüyorum.
(bkz: hayırlısı be gülüm)
yüksek notlar alınır, istenilen üniye başvurulur. o üniyi isteyen öğrencilerden notlarına göre alım yaparlar. başka faktörler de baz alınır mı bilmiyorum ama öncelik başarı oluyor.

ayrıca istenilen üni ile okuduğunuz üni nin eğitim sistemi korele olmalı.

özetle : zor iş.
(bkz: öğrenci işleri)
bi de şu var. bırak bu işleri devlet su işleri.

ilk yıllar tüm üniversite öğrencilerinde olduğu gibi tıpçılardada bi eve dönme kürkçü dükkanından kopamama oluyor. gözlemledim bunu. sonra eve sokamıyoruz haytaları. tutturuyolar ben amerikaya gidecem. lan daha dün çorumdan ayrılmam diyodun bugün ne diyosun. tıraş.
bu duruma karşılık bir de cerrahpaşa tıpı bırakıp viyana'ya tiyatro okumaya gitmek vardır. *