türkü dinlerken kendinden geçen volkan konak

şu dünyadaki en büyük korkulardan biri. bir bakıyorsun kafasını sağa sola sallıyor, bir bakıyorsun omzunu düşürmüş, kafasını eğmiş, psikopatça bir tebessüm. bir de "her an nazım hikmetten bir şiir söyleyecekmiş gibi duran volkan konak" var. onu da ben irdelemeyeyim.

sanatçının gerçek bir sanat eseriyle karşılaştığında dünyayı unutabildiğinin ayaklı kanıtıdır.

bir benzeri için ;

(bkz: ibrahim tatlıses)