türkler iman etmez din değiştirir

ihsan eliaçık ın Türkiye de derin din başlıklı yazı dizisinden dikkatimi çeken bir cümle..

Yazının tamamı okunduğunda anlaşılan, Türklerin tengri mevzuundan kopamadığıdır. Teolog değilim sosyolog değilim ama ayak tırnaklarıma kadar katılıyorum.. Zira domuz eti ile alakalı bir girişi var yazarın; şahsen her türlü boku yiyip domuz eti yememek, ama örf, adet, geleneklere sik gibi sarılmak * * mevzuu adamı haklı çıkarıyor. Acaba şimdiki islam alimleri tağut meselesinden daha çok, bu meseleyemi asılmalılar diye düşünmeden edemiyorum.

(bkz: Şamanizm)
(bkz: gök tanrı)

bir türk olarak üstüme alınmadığım düşüncedir.

türkler tarih içinde birçok din değiştirmişlerdir.ve bu dinlere girip çıkarken görmüşlerdir ki bu dinler türklere türklüklerini kaybettiriyordu(musevilik , budizm , maniheizm vb.). fakat bu dinlerde aradıkları ateşleyici gücü islamiyette bulmuşlardır. geniş coğrafyalara hükmetme ve uzun vadeli devletler kurmuşlardır. şamanizm bir din değildir. sadece uygulamalar sistemidir. ve eski türklerdeki göktanrı inancıyla islamiyet çok büyük ölçüde benzeşmektedir.bu yüzden türkler islamiyete farkında olmadan geçmişler de diyebiliriz.(mesela islamiyetteki halife bütün müslümanların hakimi konumundadir anlayışı ile türklerdeki cihan hakimiyeti düşüncesi).

doğrusunu bulana kadar aramak olarak da tanımlanabilir. ayrıca araplar iman etmiş de ne olmuş, bir kere hz.muhammed'in veda hutbesinde söylediği "kadınların haklarını gözetin" sözünü ti'ye alarak onlara üçüncü sınıf insan muamelesi yapıyorlar.