bugün

son asirda turkiyeden hic filozof cikmamasi sorunsalıdir.
aslında filozof çoktur lakin onları gören yoktur. siz gidin kahvelere, oturun rakı masalarına ne filozoflar var orda.
(bkz: nihat doğan)
(bkz: rasim ozan kütahyalı)
(bkz: mustafa topaloğlu)
Bok kafa birinin ara eleman ülkesiyiz biz deyip açıklık getirdiği sorun.
Filozoflara baktığınız zaman neredeyse hepsinin soylu kesimden, maddiyat yönünden sıkıntısı olmayan insanlar olduğunu görürsünüz. Yani bu adamlar hiçbir iş yapmasalar bile karınlarını doyurabilecek konumda ve sınıfta insanlardır.

Şimdi gelelim bahsedilen "son dönem türkiyesi"ne. Sizce bu şartlar altında yaşayıpta evine kapanıp dünyayı, evreni, hayatı vb. şeyleri düşünebilecek, bakın burası önemli, düşünmekle kalmayıp düşüncelerini halka yayabilecek bir insan olması ne kadar mümkündür?
yukarıda bir arkadaşın dediği gibi, oturun şöyle bi rakı masasına ne filozoflar çıkar ordan. Ama O masada kalır, daha fazla değil. Çünkü sabah 7'de işbaşı yapıp akşam eve iki dilim ekmek götürmek, filozofluktan daha önemlidir.

Ha hiç yok mu? Var. Onları da tanıyanın/ bilenin alnından öpmek lazım.
Bob marley e noldu.
türk insanının geyiğe eğilimli olmasından dolayıdır.

+ne düşünüyon lan kara kara filozof mu olacan başımıza ehe mehe.