türkiyedeki dinciler neden arap hayranı sorunsalı

ciddi ciddi merak edilendir. çünkü mantıklı hiçbir sebep bulamıyorum. arap kültüründe bizim için örnek alınacak ne var diye.

örneğin islam devriminin hüküm sürdüğü irandaki mollalarda bile hala güçlü bir farsçılık da var. suudlardan nefret ediyorlar.

arnavut müslümanları da keza milliyetçi. katolik arnavutları; kendilerine boşnaklardan, türklerden daha yakın görüyorlar.

orta asya türk müslümanları da keza türk milliyetçisi. hepsi hala kopuz çalıyor, özel günlerde oğuz kağan destanı okuyorlar. kazaklar, kırgızlar, nogaylar...

kırım tatarları, kazan tatarları, başkurtlar, türkmenler, kıbrıslı türkler, balkan türkleri...

hiçbirinde arapçılık yok.

kardeş ve komşu azerbaycan desen adamların ülkesinde çarşafla gezen yok, dincilik türkiyedeki gibi yaygın değil.

kısacası çevremizde müslüman olan ama arap olmayan ülkelere bakıyorum. tamamı kendi kültürlerini yukarıda tutuyor, kendi öz kültürlerini yaşatmaya çalışıyor. dinsel kimliğin kültürel alanlara girmesine izin vermiyorlar. müslümanlıkla arapçılığı ayırabilmeyi başarmışlar.

bir de bize bakıyorum. dincimiz, şeriatçımız, sağ kesimimizin çoğu arap, ortadoğu sevdalısı. türklükle aralarına bir mesafe koymuşlar. arabın kültürünü türk kültürünün üzerine koymuşlar. değil deist, ateist, hristiyan türkü, kızılbaş türkü, hatta kendi gibi düşünmeyen seküler sünni türkleri bile sevmiyorlar. varsa yoksa sünni kürt, sünni arap, suudlar, katarlar...