türkiye de fakirlerin fakirleri aşağılaması

her şeyin güllük gülistanlık gittiği bir türkiye; ütopyadır.

ki; nüfusun çoğunun orta halli geçimle yaşamaya çalışması en yakın kanıtıdır.
türkiye ve türkler o kadar çok gelişme görmüş, o kadar çok yemesine içmesine düşmüş ve zenginlik bir akşam olmasa bile diğer akşam olmuş bir şekilde yaşamış ki; ister istemez kendini çoğu zaman fakir ya da zengin görebiliyor.

genelde gençlerin düştüğü absürt durumdur. telefon markaları buna en iyi örnektir.
oysa o telefonu aileden zar zor biri almış olabileceğinden mütevellit duygu buhranıyla değişen durumda denilebilir.