türk solunun atatürk çıkmazı

türk solunun en büyük çıkmazlarından biridir.

sol daha çok atatürk ve onun devrimlerine yakıştırıldıgı için sol ve atatürk geçmişten günümüze degin hep iç içe iki kavrammış gibi gözükür.

oysa tam aksidir. ama hiç bir yerde ve zamanda bunu türk solcusu karşısında söyleyemezsiniz. çünkü onlar için atatürksüz sol sol degildir.

belki bir çogu şu " che guevaranın çantasından nutuk çıkmış " safsatasıyla solcu olmuştur kim bilir.

ya da olmayan türk solunu yerle bir etmek için atatürk sevdirilmiş ve solcu gösterilmiştir.

tüm bunlar birer varsayım ama bir gerçek var ki sol aslında kemalizme ve atatürkün düşüncelerine o kadar yabancı ki, anlatmak mümkün degil.

aslında bu çıkmazı solcuyum diyip er meydanına çıkan gençler yaşıyor daha çok. solun ne oldugunu bilenler degil.

biri çıkıyor ve diyor ki atatürk solcu degildi emperyalizme hizmet etmişti. bunu duyan ergen kafasında kurdugu hayalleri yıkıyor bir an.

"olamaz " diyor kendi kendisine.

ve bu olamazlar çogalınca türk soluda tıkanıyor.

türk solunun çıkmazı, kah kendi iç çekişmeleri ve liderlik mücadeleleri içerisinde boğularak, kah dünyaya mal olmuş sol liderlerin peşinden bilinçsizce sürüklenerek, bu memleketin havasından, suyundan etkilenmeksizin ve gerçeklerinden bihaber olarak, ne olduğu ve hangi hedefe gittiği belirsiz kör bir yola düşmesinden başka bir şey değildir.

böylesine bir yolda ilerlerken, atatürk'den başka tutunacak bir dalı olmaması da gayet normaldir. zira, söylediği anlaşılır ve dinlenir, liderlik vasıflarına sahip, yurdunu, insanını tanıyan ve onları etkileme, yönlendirme becerisine sahip, ondan daha solcu bir lider çıkmamış, çıkamamıştır. bunu başarabilme yolundaki deniz gezmiş ve arkadaşları, bir anda ve belki de başarabildikleriyle fazlaca orantısız bir biçimde, aynı havayı koklama imkanı dahi bulamamış sol gençliğin sevgilisi olu-vermişlerdir.

sonuç olarak, atatürk, türk solunun düştüğü çıkmazda yalnızca bir bahanedir. solu çıkmaza sürükleyen ise, sözde solcu geçinen lakin, uygulamada, halk yığınları nezdinde birbirlerinin ayağını kaydırmaya çalışmaktan başka hiçbir icraatı bulunmayan, isteksiz, etkisiz, yolsuz-yöntemsiz, kuru siyasi kalabalığın bizzat kendisidir.