türk kültüründe ölen askerler için üzülünmemesi

orta asya'da gocebe bir hayat yasyan turklerin, en onemli gecim kaynaginin duzenlenen akinlar olmasi vesilesiyle, askerde olenlerin son derece dogal karsilanmasidir. buna bir yerde, turklerin savaslarda basarili olmasinin nedeni de denilebilir. tabiki bu durum, su an icin gecerliligini buyuk olcude yitirmistir.

ahanda bu hissiyat sebebiyle o ekrana bakıyorsunuz. böyle bi'şi işte. zamanla biraz abartılmıştır tabi.

(bkz: şehadet şerbeti)

Olmayan Şeydir.

Hayvan olan ölen kişi için üzülmez.

Ölüm için üzülmek başkadır, ölümden kaçmak veya da ölenin arkasından isyan etmek.

Tarkan filmi mi lan bu?

gerçek hayat, Tarihteki kişiler de var oldu unutmayın. Attila'dan Kılıç arslana onlar efsane kahramanları değildi var olan kişilerdi, onların emrinde şehit olanlar da vardı insandı her şeyden önce asker olmalarına rağmen insandı ve O yiğit bedenlerinin dünyadan cennete ulaşışlarına üzülünürdü.

ölen babanız, kardeşiniz veya oğlunuz olduğunda yalan olan genelenektir.

(bkz: mehmetcik niyazi ve sehitlik uzerine)