türk insanının abartılı tepkiler vermesi

(bkz: yok eşşeğin ziki)

bugünkü kötü maçtan sonra güncellenmiş gerçektir.

geçen yıl oynanan çeyrek final maçlarında yenilgiden sonra yerden yere vurulan galatasaray takımı 45 dakikalık performansı ve ertesi gün gazete başlıklarıyla gözümüzde bir dağ haline getirildi.

galatasaray gerçekten aşağılık bir takım mı? ya da real madrid kalitesindeki takımlara sahayı dar edecek bir aslan mı?
işin aslı ikisi de değil. galatasaray takımı diğer 3.torba takımları gibi real madrid ve juventus gibi takımlara karşı direnebilecek bir takım. aynı durum, geçen yıl fenerbahçe'nin oynadığı benfica maçları için geçerli. galibiyetlerden sonra duyulan anlamsız sevgi ve saygı, mağlubiyetlerden sonra yerini öfke ve tacize bırakıyor. bu duruma en iyi örnek şüphesiz ki burak yılmaz. geçen yıl 8* gol atan ve galatasaray'a çeyrek final oynatma başarısı gösteren burak bugün vasatın üstünde bir performanstan sonra bile sanki mağlubiyetin sorumlusuymuş gibi ıslıklanıyor.

bu durum bizim sonuca hızlı varmak isteyen bir millet olduğumuzu gösterir. kahramanları severiz, çünkü onlar başkalarına ve onların emeklerine, harcadıkları saatlere ihtiyaç duymazlar. tek başlarına hızlı sonuç alabilirler.
burak yılmaz bu kahramanlardan sadece bir tanesiydi. taraftarın burak'ı kahramanları olarak gördüklerini ve bu bilinçle hareket ettiklerini söylemiyorum.
özetlersek, insanlarımız bir çarkın sadece en parlak yerine yağ dökmeyi seviyor. peki ya çarkın diğer dişlileri, onlara ne oluyor? zamanla paslanıyor ve çarkın bozulmasına sebep oluyorlar. işin sonunda suçlu fazlaca yağlanan dişli oluyor.