tum bildigi bir sairin siirinden ibaret olan insan

insan demeye dilim varmıyor yahu. böyle olur mu? mesela bende bir papağan var, yem atıyorum önüne, az geliyor şerefsize. diyor ki;
ağlasam sesimi duyar mısınız mısralarımda
dokunabilir misiniz gözyaşlarıma ellerinizle?

papağanın bile bildiği şeyi bilip hala insanım diye dolaşması çok canımı sıkıyor bu şeyin.

neyse, bu insan emre aydın'ın sevgilisiymiş muhtemelen.

git, gideceksen bekleme diye resti yiyince kaçıp gitmiş uzaklara.

(gecenin bir yarısı içinde son ses emre aydın çalan camları film kaplı beyaz şahin görünce ne yapacağını şaşırıyor tabi insan.)