tiyatro duası

tiyatro duası!

ey thespis....

kutsal kivilcimin koruyucusu
gösterişe kaçmadan
ruhumu para pula satmadan,
tipki çocukken olduğum gibi oynayayim bu gece...
albenisi sinirsiz yüce bir şahsiyet gibi
yenebileyim kendi baskin imgemi.
kendimi beğenmiş,kendime düşkün olmayayim.
yapmacikli konuşma,yalandan hastalanma
ve rolümü uzatma isteği gibi zaaflardan koru beni ağiz birliği etmiş eleştirilere ve sahne gerisinde,
başarisizliğin habis kanserden sayildiği,
dostlarin ağisina karşin
işimi yürütme gücü ver bana.
birak ben kurayim kendi an’imi...
ve bir an’dan öbürüne süzüleyim kolayca
fermuarlarim sikica kapali, gomum sağlam olsun.
geciken bir sahne gereci, gicirdayan koltuklar
ve en güzel dizemi söylediğim anda,
ön koltukta oturan kadinin cümbüşlü öksürüğü
yildirmasin beni.
çalişan rolümü çalmak i&steyen meslektaşlarimi
bağişlama gücü ver bana repliğimi ağzima tikamaya
halkin alkişlarina açgözlüce siritmayayim...
ya da kizip, hincini kafamdan çikarmak i&steyenler olursa,
kabalik edip, yiyecekmiş gibi bakmayayim onlara...
ve bir tiyatronun yapisi ne kadar görkemli,
sahnesi ne kadar zengin olursa olsun,
içinde kahve içilip, tost yapilan küçük evler olduğunu
bir gün gerçekten unutursam, hatirlatirsin bana...
yaşamim sanatimdir.
yaşamak için

not: thespis i.ö. 6. yüzyılda yaşamış şairdir. dionysos şenliklerinde tören kutsamak için yapılırken tiyatro oyunları da kutsal amaçlarla oynanırdı. tarihte korobaşıyla konuşmaya giren ilk kişi olarak thespis ilk oyuncu olmuştur.

(bkz: 775)
(bkz: güzel sayı)

Ey thespis!

Bu amatör kuluna repliğini unutturma!

Adımlarını şaşırtma!

Nefesini aç ki konuşsun!

Tozunu at ki yutsun!