bugün

hepsi çok ilginç duygulardır, yaşananlarca.
peki ya hiçbiri bile olamayacak olmak, olamayacağını bilmek? işte asıl tarif edilemez olan odur.
bir imza ver
çocuklar öldürülmesin
şeker de yiyebilsinler...*
şüphesiz ki en korkuncu aynı anda dayı ve teyze olandır.*

tamam vurmayın.*
teyze olmak demek benim için anne olmak, kız çocuğuna sahip olmayı tecrübe etmek demektir. hele benimki gibi manyak bir yeğeniniz varsa dışarda "habibi" diye peşinizden koşturan bir veletten utanmamak, sizi sabahın 06:00' sında uyandırıp korktum geldim dediğinde onu sarmalamak, her müsameresine işlerinizden vazgeçip gitmek, sahip olamadıklarınızı ona sunmayı kendinize görev edinmek demektir. candır. hayattır.
dünyada tadılması gereken duygulardan birisidir.
istenmeyendir, ablam evlenmeyip hep en değerlisi küçük kız kardeşi ben olmak isterim.
aslinda en guzeli eniste olmak. eniste olunca kariyi bonus olarak veriyorlar.
haftasonu hiçbir işin yokken erken kalkmak, yanında ufak bir veletle yıllardır uğramadığın çocuk parkında salıncak sallamaktır.

olan insanın arkadaş çevresine de bakışı değişir. küçük bir çocuğun yetişip büyümesini yakından gözlemlediği için kendi arkadaşlarının da iç dünyasına doğru bakar bu insanlar *. hele ki ufak tefek sevimli bir kız çocuğuyla uzunca zaman geçirdiyse çevresindeki kızlara karşı daha sahiplenici olur.

anne olmak, baba olmak gibi olmasa da hassaslaştırır insanı.
Hiçbir zaman olamayacak olan durumdur. Tek çocuk olmak kötü.
güzeldir.
evlat yarılarının kokusunda uyumak.
uyusunlar diye kucağında sallamak.
hala olmayı bunlardan bir ayırmak lazım. o teyze ya da amca olmak kadar iyi değildir. hala annenin görümcesi olması sebebiyle genellikle sevilmeyen olur. hatta yengeden bile uzaktır kimi zaman. halbuki yenge kim ? yenge kim ya ? dış kapının dış mandalı.

edit: düşündüm de ben yengeyi böyle görüyorsam halamın anneme karşı olan görüşünü eleştirmemem lazım. sonuçta onun yengesi de benim annem oluyor. diğer taraftan bakınca da annenin yanında olmak lazım. anadır sonuçta, onu görümcesine ezdirmemek lazım. ne yapacağımı bilemiyorum. ahlaki çıkmazlar içindeyim. bak dayanamadım kendime çevirdim mevzuyu. evet bu hikayedeki akrabalar bana ait.
sonuç olarak amca baba yarısı. teyze de ana yarısı. hala konusunda sıkıntılarımız var.
hiçbir zaman yaşayamayacağım şeyler bunlar. (bkz: tek çocuk olmanın verdiği yalnızlık)
teyze ana yarısıdır..
amca baba yarısıdır..
has evlat dayıya çekermiş..
ayrıca halamın bıyıkları olsa amcam olurdu..
güzel bir duygudur herhalde. kardeşinin çocuğu sonuçta. ben sadece teyze olabilcem ama olsun.
ilerde hala olacağım için teyze olmaya hasret kalacağım durumdur. halaları kimse sevmez ben teyze olmak istiyorum
tatlı bir duygudur. uzaktaysa eğer daha bir kıymetli olur. telefon konuşmalarında merhabadan sonra ilk yeğen sorulur.özlenir, ısırılır, bi' dolu hediye alınır gelince vermek için.
yaşlanmaktır esasen.
teyze ve amca, tanımamanıza rağmen yaşça büyük olan kişilere de hitap cümlesi olduğu için, hala veya dayı olmak daha özel kılınıyor sanki psikolojik olarak. ama hepsinin yeri ayrıdır. teyze hala dayı amca ne olursanız olun, önemli olan bağlar arası samimiyet ve candan olmaktır.
6 yaşında ilk teyzeliği, 21 yaşında son teyzeliği tatmış ve böyle giderse 25-26 gibi halalığı tadacak biri olarak yaş sınırlandırmasını saçma buldum. Bir yeğene sahip olmaktır. Dünyanın en güzel duygusu ve sorumluluğudur.
Dünyanın en güzel şeylerinden birisidir. Yeğeninizi düşündükçe ona bişey olmasından korkarsınız hep mutlu olsun istersiniz. Diyelim bir şeylere moraliniz bozuk gidin onunla oyun oynayın onun mutlulukla attığı kahkahalar sizi de mutlu edecek.
(bkz: işte bütün mesele bu)
Amca olma ihtimalim neredeyse sıfır diyebilirim çünki erkek kardeşim yok. Eet Lanet olsun.
Kardesim olmadigi icin tadamayacagim duygu. Ama kuzenlerimin cocuklarina dolayli olarak dogukan amca ya da dogukan dayi olabilirim duruma gore.