bugün

apansız bir yalnızlığa düşen insanın hayatı artık istememesinden kaynaklanan durumdur.

sessizce girmişse hayatınıza ve birden bire çıkıp ne varsa götürmüşse sizi ebedi bir sessizliğe mahkum etmişse sevdiğiniz, sevdiğinize hayat demişseniz ne anlamı kalmıştır ki artık o yoksa yaşamanın.

beni ilk defa birisi sevdi sözlük. ilk defa sevdi ve ben sevdiğini biliyorum. gerçekti yalan değildi. birden bire öyle bir gitti ki artık ben hangi sevgiye inanayım, kimi hayatıma sokayım. o bile gittikten sonra. zaten sevmeleri çıkartmıştım kalbimden, benim için yoktu böyle hisler ama öyle zorladı ki kilitlediğim kapıları...şimdi o kırık kapılarla o boşlukta ne halt edeyim?

her seferinde, her gidişten sonra bir dünya kurdum kendime. bu defa hiç birisine gücüm yok. birazcık cesaretim olsa son kalan gücümü ruhuma azap veren bedenimin hayatına son vermek için kullanacağım. evet sözlük, ciddi ciddi ölmeyi istiyorum. ne demeye yaşayayım ki? neye baksam eksik değil neye baksam yok! ben niye hala varım o zaman.

hayatım boyunca yapayalnız, bedenimde azap içinde çırpınan bu ruhla nereye kadar yürüyeyim. sabahtan beri solum acıyor sözlük. keşke ona böyle iyi bakmasaydım da bir yeri çatlayıp bir kanama filan hemen götürseydi beni. sigara bile içmedim allah kahretsin, domuz gibi sağlam.

en büyük misafiri bekliyorum sözlük. başımın tacı misafiri, en özlediğim misafiri. bugün gelmesi çin tanrıya çok yalvardım, o'na uzun zamandır böyle içten yalvarmamıştım. o'nu yollaması için çok dua ettim.

bekliyorum sözlük, bilmiyorum. benim için geleck sadece içinde öleceğim günü taşıması bakımından bir anlam ifade ediyor.

o en büyük misafirim gelene kadar ruhum bedenimde gömülü azaplar içinde kalacağız dünyada.

umuyorum uzunca sürmez.

ya da belki kendi ellerimle yapsam, şu anki acıdan daha az acı çekerim.

biraz cesur olsaydım.