telefon konuşması yaparken kendinden geçmek

neredeyse tüm duyu işlevlerinin kulağa yönelmesinin bir sonucu olarak tahmin ettiğim bir tür hipnotize olma durumu. sabit telefonların yavaş yavaş hayatımızdan çıkması ile beraber kendini daha sık bir şekilde gösteriyor. bir gün bir telefon çalar ve konuşmaya başlarız, sohbet ilerler; süre sınırımız yoksa ne geçen zamana dikkat ederiz, ne çevredeki gelişmelere ne de katettiğimiz mesafeye. sonra o son bip sesiyle bir uyanırız ki başlangıç noktası olan x1 den baya baya bir uzağız. "ulan ben bu kadar yolu bir haftada yürümüyorum" deyip küfrede küfrede x1'in yolunu tutarsınız.

not: deltax edilen sohbetin koyuluğu ile doğru orantılıdır.