tavuğun kafasını kürekle ezmek

çok küçük bi çocukken yaptığım, hala pişmanlığını duydugum eylemdir. sokakta herşeyden habersiz tavukcağız göze batmaktadır. tabi mahallenin en yaramaz kızı olarak aldım elime dedemin bahçe küreğini, koştum tavuğun peşinden. zavallıcak gıdaklayarak kaçıyordu. kaynayan kanımın verdiği coşkuyla köşeye sıkıştırıp, küreği tam boynuna vurdum ve kafası gövdesinden ayrılarak önüne düştü. ağzım acık sekilde inceledim zavallıyı. mahallenin yağız oğlanlarıda bana bakarken, tavuğun sahibi saçımdan tutarak anneme götürdü beni. o dayağın tadı içime işledi tabi. hala rüyamda görürüm o tavuğu, özür dilerim kendisinden. çocukluk işte.

küreğin aslında son derece efektif bir silah olarak kullanılabileceğini farketmiş bünyenin, çeşitli hedefler üzerinde yaptığı denemelerdir. ayrıca:

(bkz: dostum ezmek demişsin ama sen kafasını koparmışsın)