tartışırken yapılan en büyük adilik

karşınızdaki ağlarken ona kahkaha ile gülmektir. sizden özür dileyen bir insana aldırmayıp uzatmanız , bir de üstüne bu bütün her şeyi yıktırır. her şeyi dedirtir.

sonra da ; ayrıldıktan sonra kavgalarımızı özledim olur. kavgaların iyi bir tarafı yoktur. uzatıldıktan sonra öküzlüktür. kaldı ki bir taraf hatasını anlayıp geri dönmüşse hatasından uzatmanın mantığı yoktur , senden soğudum gibi kelimeler kullanılıyosa hemen boşverilmelidir. çünkü birileri peşinden koşturmaya çabalıyodur.

tartışılan kişinin en büyük eksiğiyle ya da kompleksiyle ona saldırmak.

adam gibi tartışırken küfretmeye başlamak, hakaret yağdırmak, bel altından vurmak.

karşındakinin fiziksel zayıflığından istifade edip şiddete başvurmak.*

bence en büyük adilik karşıdakine sana ne deyip bir fiil tartışma dışına itip ağzına sıçmaktır.

en büyük adilik tartışmayı sonuca ulaştırmadan kesip atmaktır.

(bkz: tamam sen haklısın)

sevdiğiniz insanın ise ağlaması. bu hakikaten adiliktir. özellikle sevgiliyse.

en zayıf noktasından kendi silahıyla vurmaktır.

tartıştığın kişi hakkında bildiğin en hassas şeyi bir anda yüzüne vurmak.